به گزارش یولن، روزنامه جوان نوشت: در دل این بحران، مسئولان صنعت آب کشور بار دیگر هشدار دادهاند: اگر صرفهجویی نکنید، وضع بدتر میشود، اما آیا همه چیز تقصیر مردم است؟ آیا مدیریت، صرفاً نقشِ هشداردهنده دارد یا باید خودش را در خط مقدم پاسخگویی و اصلاح قرار دهد؟
واقعیت این است که ما گرفتار سوءمدیریت منابع آبی هستیم، نه صرفاً سوءمصرف خانگی. بیش از ۶۰درصد آب شهر تهران از منابع زیرزمینی تأمین میشود؛ منابعی که به دلیل برداشت بیرویه و تزریق نکردن آب برگشتی (پساب تصفیهشده)، در حال نابودیاند. از آنسو، درصد پرشدگی سدهای تهران به ۲۱درصد رسیده و نیمی از حجم سدها را رسوب تشکیل داده است، نه آب مفید. در همین حال، ۲۷۲ پروژه اولویتدار آبی در کشور وجود دارد که برای اجرای آنها به حداقل ۲هزارمیلیارد تومان بودجه نیاز است، در حالیکه دولت برای سال آینده فقط ۶۰هزارمیلیارد ریال (۶۰همت) در نظر گرفته است؛ رقمی که به اذعان خود مسئولان، کفاف نمیدهد.
از دیگر اشکالات اساسی در سیاستهای آبی کشور، تعرفهگذاری ناعادلانه است. اگر کسی سه برابر بیشتر از الگو مصرف کند، قبض ماهانهاش هنوز زیر ۵۰۰هزار تومان است، در عوض کسانی که مصرف طبیعی دارند، با هزینههای غیرمتعارف روبهرو میشوند. به جای گرانسازی آب برای همه مصرفکنندگان باید مشترکان بدمصرف مشمول این سیاست قرار گیرند.
