به گزارش یولن، مناطقی که در مسیر خورشیدگرفتگی کامل قرار داشتند، حداکثر ۳.۵ تا چهار دقیقه در تاریکی فرورفتند.
البته راهی برای طولانی کردن زمان مشاهده این تاریکی وجود داشت، تعقیب ماه در حالی که سایه خود را روی زمین انداخته بود اما نه با خودرو یا پای پیاده.
پژوهشگران ناسا با استفاده از جت تحقیقاتی «دبلیو.بی۵۷» این رویداد را دنبال کردند تا به داده‌هایی در مورد این خورشیدگرفتگی کامل که به «کسوف بزرگ آمریکای شمالی» شهرت یافته است، دست یابند.
یکی از پژوهشگران پدیده‌های مربوط به آسمان که روی «یونوسفر» تحقیق می‌کند بر این نظر است که خورشیدگرفتگی یک فرصت مناسب برای جمع‌آوری داده‌های پدیده‌های مربوط به آسمان مانند چگونگی تأثیر خورشید بر یونوسفر به‌شمار می‌رود.
سرنشینان جت‌های تحقیقاتی ناسا با تعقیب این رویداد روز دوشنبه، شاهد خورشیدگرفتگی کامل به مدت بیش از ۶ دقیقه بودند.
طولانی‌ترین خورشیدگرفتگی کامل مشاهده شده در سال ۱۹۷۳ بود که سرنشینان یک هواپیمای کنکورد مدعی تعقیب آن به مدت ۷۴ دقیقه هستند. این هواپیما از «لاس پالماس» در جزایر قناری به پرواز درآمد و در چاد به زمین نشست.
در میان همه پدیده‌های طبیعی هیچ‌یک به‌اندازه خورشیدگرفتگی برای عموم مردم جذاب نبوده است.
بنابراین حدود ۳۱میلیون نفر از ساکنان بخش‌هایی از مکزیک، ۱۵ ایالت آمریکا و شرق کانادا روز دوشنبه این خورشیدگرفتگی کامل را مشاهده کردند. اکثریت آمریکایی‌ها نیز دست‌کم یک خورشیدگرفتی جزئی را تماشا کردند.
خورشیدگرفتگی روز دوشنبه حدود ساعت ۱۱ و ۷ دقیقه صبح به وقت سواحل اقیانوس آرام مکزیک آغاز شد.
ساکنان آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۷ شاهد یک خورشیدگرفتگی بودند اما آخرین خورشیدگرفتگی کاملی که از آمریکای شمالی عبور کرد، در سال ۱۹۷۹ رخ داد.
بنا به گفته دانشمندان، در قرن بیست‌ویکم ۸ خورشیدگرفتگی کامل در آمریکای شمالی قابل مشاهده خواهد بود، خورشیدگرفتگی‌هایی که به‌طور متوسط هر ۱۲ سال یک مورد رخ می‌دهد.
۵۸۵۸
