گروه یولن زندگی- برای بیان برخی از صفات بارز این مشکل در کودکان مثالی می زنیم :آنجلینا ۴ سال سن دارد و برای اولین بار به مدرسه رفته بود. در کلاس، با همکلاسی های خود صحبت و تعامل نمیکرد او همچنین از دستورات معلم خود سرپیچی میکرد. مشاور ومعلم مدرسه ترتیب قرار ملاقاتی را با والدین آنجیلنا دادند، چون به نظر میرسید او در آموزش و یادگیری ضعف دارد، در مدت زمان کوتاهی، والدین او در سه جلسه جداگانه در مدرسه حاضر شدند.
علت ضعف در کودکان
در خانه، آنجلینا پر حرف و علاقه مند به یادگیری از جانب پدر و مادر خود است، اما این اتفاق در مدرسه نمی افتد وقتی فشار از روی خانواده آنجلینا کمتر شد، او را پیش متخصص مغز و اعصاب (پزشک اطفال) بردند بعد از یک ارزیابی، پزشک اعلام کرد :چیز غیر معمولی وجود ندارد، آنجیلینا فقط یک کودک متفاوت است همانند خیلی از کودکان دیگر. آنجلینا بسیار اجتماعی، علاقه مند به درس، و با دوستان و معلم خود با شوق تعامل و صحبت میکرد، از طرفی پزشک به والدین آنجلینا گفت که هر کودک با یک سرعت متفاوت شروع به یادگیری می کند. داستان فوق، توسط خیلی از کودکان، والدین، معلمین و مشاورین سلامت تجربه شده است.
این جمله که “هر کودکی با یک سرعت شروع به یادگیری میکند” موجب اضطراب می شود و ما را مجبور به دیدن مشکلاتی می کنند، که حتی وجود خارجی ندارند. شروع مدرسه مشکلات عمده ای را به همراه دارد که به مرور زمان قابل حل است کودکان از طریق بازی آموزش میبینند و معلمین رابطه نزدیک تری با کودکان دارند، وقتی کودکان رشد می کنند، مسائل مدرسه پیچیده تر میشود، کارهای گروهی، و روابط دوستانه وارد شکل جدیدی میشود، کودک نسبت به محدودیت ها و توانایی های خود آگاه تر میشود این موضوع برای گروهی جالب و برای برخی دیگر نیست.
شناسایی ضعف در کودکان
یک متخصص، ضعف در یادگیری را به طور مشخص در سال سوم تحصیل که حدود سن ۷ یا ۸ سالگی است را میتواند تشخیص دهد، ضعف در یادگیری بر روی پردازش اطلاعات تاثیر میگذارد برای مثال:یک کودک در یادگیری، خواندن و نوشتن کند است ودر ریاضیات مشکل دارد، امکان دارد جزئیات را درک کند اما در مدیریت بیان صحیح آن ضعف دارد، این موضوع نه تنها بر روی عملکرد کودک در مدرسه، بلکه در ارتباط با دیگران تاثیر گذار است.
اولین نشانه های ضعف و مشکل در یادگیری برای کودکان زیر ۵ سال:
ما جزئیات این علائم را در زیر بیان میکنیم :اگر چه ما باید نگران باشیم نه نا امید. شما باید صبور باشید و کودک خود را زیر نظر بگیرید و پیشرفت او را ملاحظه گر باشید.
نشانه های یادگیری در کودکان
داشتن مشکلات حرکتی مانند نوشتن، راه رفتن، بریدن، بستن دکمه، بستن زیپ
آنها در تلاش هستند تا این دستورالعمل های ساده را انجام دهند، اما ناتوانند
مشکل تلفظ ویادگیری لغات جدید از مشکلات آنهاست، برای آنها خواندن، یادگیری اعداد، الفبا، ایام هفته، رنگ ها و اشکال هندسی دشوار است. هم چنین تمرکز و توجه کردن.
برای انجام فعالیت های مدرسه و فعالیت های اجتماعی و خانوادگی احساس یاس و نا امیدی می کنند.
نشانه های ضعف یادگیری در کودکان بزرگ تر
علاقه ای به صحبت در مورد تکالیف خود ندارند و وقت زیادی صرف وظایف خود می کنند
علاقه ای به مدرسه ندارند و زود خسته و کسل می شوند
رفتار تهاجمی و ضعیفی در مدرسه دارند
برای بیان و ابراز احساسات خود با خود می جنگند
دچار کم خوابی و کم غذایی میشوند
کودکانی که ضعف یادگیری دارند، دارای هوش نرمال یا فوق نرمال هستند
اگرچه برایشان سخت است تا دانسته های خود را به اشتراک بگذارند
زمانی که در یادگیری یک موضوع خاص دچار مشکل میشوند، احساس نا امیدی و ناراحتی می کنند
این احساسات تاثیر منفی بر روی اعتماد به نفس آنها دارد.
آنها همچنین از افسردگی رنج میبرند، زمانی که بدست آوردن، گفتن، نوشتن و یا انجام دادن کاری برایشان سخت است.
در بعضی شرایط مشکلاتی مانند نارسا خوانی و ناتوانی در شمارش و حساب اعداد در کودکان با این مشکل می توان دید. که تشخیص به موقع این موضوع بی شک کمک کننده است، این کودکان مشکل تمرکز دارند، اما این به آن معنا نیست که دچار اختلال کمبود توجه هستند.
همه چیز درباره اختلال یادگیری کودکان
بیاموزیم و قبول کنیم که این ضعف، بخشی از زندگی است و به یاد داشته باشیم که در مورد آن نگران نباشیم، با کمک درست کودک شما رشد میکند و یاد میگرد شاد و سالم باشد. معلم کودک شما می تواند علائم این بیماری را تشخیص دهد و یک فضای آموزشی مناسب را ایجاد کند اما او متخصص نیست، یک تشخیص و مداخله مناسب میتواند تاثیر مثبتی روی زندگی علمی کودک شما داشته باشد. کودکان با ضعف در یادگیری هنوز توانایی یادگیری را دارند، شما فقط باید بر روی توانایی های آنها تمرکز کنید با این کار اعتماد به نفس آنها را می سازید.
گفتن:
این کار را نکن و تنبیه کردن روی این کودکان بی تاثیر است و در واقع این روش مشکل را سخت تر میکند. وقتی کودکان به خاطر محدودیت هایی که دارند، اوقات تلخی یا گریه میکنند، در کنار آنها بمانید وبه آنها بگویید چقدر دوستشان دارید و یاد آور شوید که چقدر باید تلاش کنند تا کاری را انجام دهند در حالی که از سختی آن آگاهید.
برای والدین:
بزرگ کردن یک کودک با این اختلال پر استرس است اگر به کمک یا حمایت روانی نیاز دارید به دنبال آن باشید، کودک شما از خوب بودن و مهربانی شما سود میبرد پس لطفا، کودک خود را با کودکانی که دچار این اختلال نیستند مقایسه نکنید به خصوص با خواهر یا برادر.
