در مناظره‌ی دوم، پزشکیان برتری‌ای پیدا نکرد اما نتیجه دقیقا آن چیزی که کمپینرهای جلیلی هم می‌خواستند نشد؛ رفتار تهاجمی سبب نمایش مداوم خنده‌های هیستریک و ضعف زبان بدن شد؛ بالا بردن صدا برای کسی که بی‌بهره از جذابیت در لحن و خطابه است (دقیقا مشابه مرحوم رئیسی) سبب انباشت بیشتر حس منفی در اردوگاه مقابل می‌شود، اردوگاهی شامل مرددین و تحریم‌کنندگان؛ اتهام‌زنی بی‌وقفه گرچه اعتماد به نفس موافقان و هواخواهان جلیلی را بالا برد اما جلیلی را به مرحله‌ای رساند که آشکارا دروغ گفت و مزیت اخلاقی او نسبت به پوششی‌های نه چندان خوشنام را هدر داد.
او در جبران تایید کردن‌های پرشمار و پیاپی‌اش در مناظره‌ی قبلی تصمیم گرفته بود تایید را به تحقیر بدل کند و کار به جایی رسید که قرآن و نهج‌البلاغه‌خوانی پزشکیان را هم به ائمه جماعات مسجد فروکاست که به نظرم در اردوگاه ایشان به سبب تراکم مبلغین و طلاب سازماندهی شده، یک خطای ملموس بود و احتمالا در اردوگاه رقیب هم خصوصا شهروندان سنتی و معمولی مذهبی، بازخورد مثبتی نداشت.
برای قضاوت مناظره‌ی دیشب باید به رفتار مرددین و تحریم‌کنندگان نگاه کرد؛ بعد از اضافه شدن بخشی از آرای قالیباف و تغییرات ناشی از بسیج و تمرکز امکانات دولتی و حاکمیتی به نفع جلیلی در روزهای نخست هفته، سبد آرای جلیلی، دیگر قابلیت انبساط ندارد و مناظره‌ی دیشب آرای منفی جلیلی را در قسمت مردد تحریک خواهد کرد. مناظره‌ی بدون پیروز دیشب، اگر موثر باشد بر قسمتی است که اساسا به نفع جلیلی به میدان نخواهد آمد. واضح است که مرددین در مرحله دوم با مرددین در محله‌ی نخست متفاوت هستند.
۵۷۵۷
