به گزارش یولن، کتاب «موقعیت ننه» دارای ویژگی‌های خاصی است که از آن جمله واقعی بودن اتفاقات، بیان ساده روایت‌ها و بعضاً با لهجه شیرین اصفهانی و از همه مهم‌تر تجربه اول نویسنده شوخ‌طبع آن است. با انتشار این کتاب با مرتضی قاضی مسؤول انتشارات مرزوبوم و رمضانعلی کاوسی نویسنده کتاب «موقعیت ننه» به گفت‌وگو پرداختیم.
مرتضی قاضی مسؤول انتشارات مرزوبوم بیان داشت: کتاب «موقعیت ننه» حکایت‌های طنزی از رزمندگان ما در دوران دفاع مقدس است.
وی با اشاره به اینکه نویسنده کتاب، رمضانعلی کاوسی، از جانبازان قطع نخاعی دفاع مقدس است، افزود: نویسنده کتاب با تمام محدودیت‌هایی که داشته این خاطرات را گردآوری کرده است. اکثر این خاطرات از نیروهای رزمنده اصفهانی است و در خاطرات طنز با لهجه اصفهانی روایت شده است.
قاضی درباره چرایی ورود نشر مرزوبوم به ژانر طنز گفت: ما باید تصویر درستی از جبهه داشته باشیم، درست است که فضا فضای جنگ است و شاید تصوری که ما از فضای جبهه و جنگ سال‌ها در ذهنمان شکل گرفته است فضایی با معنویت بالا است، اما در کنار این باید این موضوع را هم لحاظ کنیم که عملیات‌ها زمان‌های محدودی را در کل سال به خود اختصاص می‌دادند و مابقی ایام نیروها در اردوگاه‌ها در حال آموزش و یا در حال آمادگی کسب کردن برای عملیات‌ها بودند و عملیاتی انجام نمی‌دادند و به نوعی در داخل جبهه زندگی می‌کردند.
وی ادامه داد: طبیعتاً در زندگی همه چیز وجود دارد از خنده و شوخی تا عصبانیت و ناراحتی. به نظر من اینکه ما بیاییم یک بخشی از بخش‌های شیرین و به نوعی طنز جبهه را با این کتاب‌ها به تصویر بکشانیم جزو ضروریات این حوزه است. ما می‌توانیم زندگی جبهه را با ابعاد بیشتر و دقیق‌تری ترسیم کنیم. در واقع نیروها از همه طیفی، با همه لهجه‌ای و با همه فرهنگی، با همه روحیات و شخصیت‌ها حضور داشتند و از ترکیب و تعامل این نیروها حتماً صحنه‌های جذابی به جهت طنز و لحظات شاد ایجاد می‌شده است.
۶۲ خاطره طنز از جانبازان و آزادگان دفاع مقدس
در ادامه رمضانعلی کاوسی که آثاری همچون «تیغ‌های گل رز»، «پرواز با بال شکسته» «کُفیشه»، «راز نهان»، «سهم من از عاشقی» و «بامداد روز شانزدهم» را در کارنامه خود دارد، اظهار داشت: روزی مسؤول ادبیات حوزه هنری اصفهان آقای قربانی به من گفت این کتاب‌هایی که شما می‌نویسید خوب است، ولی کلاً جای طنز در کتاب‌های دفاع مقدس خیلی خالی است. اگر بتوانید خاطرات رزمنده‌ها و جانبازان را به این صورت گردآوری کنید خیلی خوب است.
وی با بیان اینکه نوشتن طنز خیلی سخت‌تر از نوشتن خاطرات معمولی است، افزود: در واقع باید در این نوع نگارش خیلی ظریف بنویسید و محتوا خمیرمایه طنز را داشته باشد.
نویسنده کتاب «موقعیت ننه» با اشاره به نحوه گردآوری خاطرات موجود در کتاب «موقعیت ننه» گفت: من چون خودم جانباز قطع نخاع از ناحیه گردن هستم، با موتور یا با ماشین به این‌طرف و آن‌طرف می‌رفتم. یک رکوردر همراهم بود و زمان‌هایی که به بنیاد شهید یا سپاه در اصفهان می‌رفتم. هنگامی‌که رزمنده‌ای به آنجا می‌آمد به او می‌گفتم که من می‌خواهم یک کتاب بنویسم با من همکاری می‌کنید و یکی، دو خاطره طنز برای من می‌گویید؟ در نهایت من ۷۲ خاطره از این دوستان جمع‌آوری کردم.
وی ادامه داد: از این تعداد، ۱۰ خاطره به دلیل اینکه بار طنز نداشتند حذف شدند و کتاب شامل ۶۲ خاطره از جانبازان و آزادگان عزیز است.
کاوسی اظهار داشت: شاید خیلی از مردم فکر می‌کنند ما رزمنده‌ها وقتی‌که در جبهه بودیم در آنجا فقط دعا می‌خواندیم، قرآن می‌خواندیم، این‌ها بود ولی شوخ‌طبعی و گفتن و خندیدن و سربه‌سر هم گذاشتن در واقع جزئی از زندگی ما رزمنده‌ها بود و اگر این‌طور نبود نمی‌توانستیم در برابر آن آتش دشمن مقاومت کنیم. ما مجبور بودیم به هر صورت که شده به همدیگر روحیه بدهیم و همین مکالمات مثلاً یکی، دودقیقه‌ای بچه‌ها باعث می‌شد که روحیه پیدا کنند.
وی از «اشنوک» به‌عنوان یکی از بهترین خاطرات کتاب «موقعیت ننه» نام برد و گفت: به طور کلی تمام خاطرات این کتاب زیبا و خنده‌آور است و اگر خواننده این کتاب را شروع کند دیگر بالاجبار تا آخر آن را می‌خواند و می‌خواهد ببیند خاطرات بعدی به چه شکلی است.
نویسنده کتاب «موقعیت ننه» با بیان اینکه این کتاب بر اساس زمان‌بندی نیست، بیان داشت: در مقدمه کتاب توضیح داده‌ام که عمداً زمان‌بندی را در نظر نگرفتم و کلاً تاریخ‌ها را کنار گذاشتم. ولی در ابتدای هر خاطره نوشتم که چه تاریخی بوده است تا مثلاً اگر رزمنده‌ای کتاب را می‌خواند اگر خودش هم در آن عملیات شرکت کرده است بداند که این خاطره مثلاً مربوط به عملیات خیبر در سال ۱۳۶۲ بوده است.
وی بر صحت و واقعی بودن این خاطرات تأکید کرد و گفت: یکی از خصوصیات من این است که هیچ‌گاه در متن اصلی دست نمی‌برم و تمام این خاطرات عین واقعیت است یعنی عین آن چیزی است که اتفاق افتاده است و شاید اگر من بخواهد یک شاخصه‌ای برای کارم در نظر بگیرم، این اصیل بودن خاطرات است یعنی مطمئن باشید که داستان‌سرایی نشده است.
کاوسی تصریح کرد: از طرفی چون خود من رزمنده بوده‌ام و می‌توانستم دست بچه‌ها را بخوانم که اگر کسی هم بخواهد مبالغه کند یا از خودش فیلم‌نامه بسازد اصلاً آن خاطره را نیاورم.
انتهای پیام/
