به گزارش خبرگزاری یولن، به نقل از گجت نیوز، لندکروزر پرادو تویوتا در طول سال‌های اخیر و به دلایل متعدد، به خودرویی محبوب در بین دوست‌داران آفرود تبدیل شده است. مردم این شاسی بلند را سرسخت، جادار، راحت، قابل اعتماد و آماده برای حرکت می‌دانند. شاید تعجب کنید که نام PRADO در مقایسه با لندکروز فول‌سایز به چه معناست. این SUV معنای جالبی در پشت نام خود دارد که کاملا با شخصیت آن مطابقت دارد. پرادو یک کلمه پرتغالی به معنای «چمنزار» یا «مزرعه» است؛ نامی زیبا برای یک خودرو زیبا.
پرادو همیشه بخشی از خط تولید اصلی لندکروز تویوتا نبود. در واقع این خودرو به‌عنوان جایگزینی مناسب‌تر برای جاده معرفی شد که می‌توانست بدون زحمت زیاد در زمین‌های ناهموار نیز حرکت کند. در طول سال‌ها، پرادو به یکی از متعادل‌ترین و قابل اعتمادترین خودروهای آفرود موجود در بازار تبدیل شد. این شاسی بلند به اندازه کافی برای مسیرهای ناهموار مقاوم است، اما برای رانندگی‌های روزمره نیز به اندازه کافی نرم و دلپذیر است. در حالی که این نام برای چنین خودرویی ممکن است کمی فانتزی به نظر برسد، اما در واقع به ماهیت ساده و قابلیت پیمایش این خودروی ۴×۴ در همه مسیرها اشاره دارد.
تویوتا لندکروزر پرادو در کجا ساخته می‌شود؟
تویوتا، لندکروزر پرادو را در ژاپن و عمدتا در کارخانه‌های هینو، هامورا و تاهارا تولید می‌کند. از سال ۲۰۰۶ میلادی، شرکت Toyota Auto Body به دلیل افزایش تقاضای جهانی، بخشی از تولید این خودرو را بر عهده گرفته است. در طول این سال‌ها، پرادو به بازارهای زیادی رسیده است؛ اما به‌نظر می‌رسد استرالیایی‌ها علاقه خاصی به این SUV پیدا کرده‌اند و با فروش بیش از ۳۵۰۰ مدل در ماه اول، رکورد فروش چشمگیری را برای این خودرو به ثبت رسانده‌اند. رانندگان استرالیایی، پرادو را به‌خاطر ایجاد تعادل مناسب بین راحتی، استحکام و توانایی حرکت در همه مسیرها، دوست دارند.
پرادو همیشه برادر کوچکتر لندکروزر بوده است؛ اما این باعث نمی‌شود که از توانایی‌های آن کاسته شود. این شاسی بلند با همان تمرکز بر قابلیت اطمینان و دوام طولانی‌مدت ساخته شده است و از همان ابتدا، تویوتا قصد داشت آن را برای خانواده‌ها مناسب‌تر کند.
مدل‌های اولیه این خودرو بر اساس سری ۷۰ سرسخت ساخته شده بودند؛ اما با برخی تغییرات خوشایند مانند ویژگی‌های بهتر، سیستم تعلیق نرم‌تر و امکان گنجایش تا هشت نفر عرضه شدند. سپس در اواخر دهه ۹۰ میلادی، حتی می‌توانستید این خودرو را با گیربکس اتوماتیک تهیه کنید. تویوتا حتی زمانی گفته بود که پرادو برای رانندگی مانند یک ماشین اسپرت ساخته شده است که نشان می‌دهد آنها چقدر تلاش کرده‌اند تا راحتی و عملکرد را بدون از دست دادن ریشه‌های محکم آن ترکیب کنند.
چگونه Prado به یک شاسی بلند مورد اعتماد تبدیل شد؟
پرادو در سال ۱۹۹۳ میلادی به‌روزرسانی بزرگی دریافت کرد. در نتیجه، حالا این خودرو لبه‌های نرم‌تر و هندلینگ بهتری داشت و در همان سال برای اولین بار وارد بازار استرالیا شد. از آن زمان، پرادو به یک وسیله نقلیه محبوب در این کشور تبدیل شد. سپس سال ۲۰۰۲ از راه رسید و نسل سوم پرادو به بازار عرضه شد. این مدل، قابلیت‌های آفرود خوبی را به همراه داشت که از جمله آنها می‌توان به دیفرانسیل لغزش محدود تورسن، کنترل کشش TRC و حتی فناوری تعلیق پیشرفته‌ای مانند سیستم تعلیق ماژولار الکترونیکی تویوتا (TEMS) و سیستم تعلیق عقب با قابلیت تنظیم هوا اشاره کرد. با ترکیبی از این موارد، پرادو سرسخت‌تر شد، اما در جاده‌های ناهموار نیز نرم‌تر عمل می‌کرد.
با گذشت سال‌ها، تویوتا به اصلاح این لندکروزر کوچک ادامه داد. پرادو همچنین ترکیبی از موتورها را دریافت کرد؛ یک موتور ۳.۴ لیتری V۶ برای حداکثر قدرت، یک موتور ۲٫۷ لیتری بنزینی برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت و یک موتور ۳٫۰ لیتری توربو دیزل که همچنان به کار خود ادامه می‌داد. در سال ۲۰۱۵، تویوتا یک موتور دیزلی ۲٫۸ لیتری جدید با گشتاور ۴۵۰ نیوتن‌متر را به این لیست اضافه کرد. با چنین گشتاوری، پرادو برای سربالایی‌های تند یا یدک‌کشی نیز به خودرویی عالی تبدیل شد.
طراحی هم تغییر کرد و به یک قاب جعبه‌ای با الهام از FJ Cruiser رسید که در واقع از همان پلتفرم استفاده می‌کرد. در برخی بازارها، حتی این خودرو را با نام لندکروزر سری ۲۵۰ نیز می‌شناختند.
۳۲۲
