نشست «خیر و خِرد» در «دارالاکرام» برگزار شد

به گزارش گروه جامعه یولن،موسسه‌ خیریه و عام‌المنفعه‌ دارالاکرام، حامیِ تحصیلِ کودکانِ مستعدِ فاقدِ سرپرستِ موثر،  که اجرای سلسله نشست‌های خیر و خرد را با هدف ارتقای کیفی فعالیت‌های خیریه ترتیب داده است، شب گذشته یازدهمین نشست از نشست‌های خیر و خرد را برگزار کرد.

در این نشست که با حضور ندا کردونی، استاد دانشگاه و پژوهشگر مطالعات قومی، برگزار شد، به دو موضوع محوریِ دلایلِ اهمیت توجه به تفاوت‌های فرهنگی در فعالیت‌های خیریه و چگونگی اثربخشی رویکردهای چندفرهنگ‌گرا در فعالیت‌های داوطلبانه یا خیریه پرداخته شد.

کردونی بر اساس نظریات چهار فیلسوف عدالت یعنی ویل‌کیمیلیکا و نظریات چندفرهنگ‌گرایانه؛ توماس نیگل و امکان دیگرگزینی؛ پیتر سینگر و نوع‌دوستی موثر و نیز مایکل ساندل و جباریت (یا استبداد شایستگی به عنوان مانعی برای تحقق خیر جمعی و عدالت)، به تحلیل دو موضوع فوق پرداخت.

این استاد دانشگاه با پرداختن به معنای تنوع فرهنگی به این دو پرسش پاسخ داد که چرا تنوع فرهنگی و اهتمام به آن در توسعه‌ فردی و جمعی و نیز امور خیریه حائز اهمیت است و چطور می‌توان با رویکردهای چندفرهنگ‌گرایانه معیارهای انتخاب گروه‌های هدف را برای فعالیت‌های خیریه دگرگون کرد و به برررسی امکان دیگرگزینی در فرهنگ‌های مختلف پرداخت.

کردونی با اشاره به اینکه توجه به فرهنگ در امور خیریه می‌تواند فرصت‌های متعددی برای توسعه فردی و جمعی به وجود آورد و یا مانع باشد و گونه‌ای از نابرابری را ایجاد کند، افزود: در قانون اساسی نیز به این نکته اشاره شده که تفاوت‌های فرهنگی نباید تبعیض ایجاد کنند و تنوع‌های فرهنگی در جامعه باید به رسمیت شناخته شوند؛ خیریه‌‌ها نیز باید در کنار شاخص‌هایی مثل فقر اقتصادی و کاستی در امکانات آموزشی، به تفاوت‌های فرهنگی توجه کنند.

وی درباره‌ اهمیت توجه به تنوع فرهنگی در  فعالیت‌های داوطلبانه، گفت: اسناد بین‌المللی بسیاری وجود دارد که با توجه به حقوق فرهنگی گروه‌های قومی، مهاجران و مردمان بومی تلاش می‌کنند در قالب نظام‌های حقوقی یا یک سری اقدامات سیاستی، به تنوع فرهنگی بپردازند.

کردونی درباره‌‌ اهمیت حضور خیریه‌ها در جوامع گفت: امروزه در تمام اسناد بین‌المللی، در کنار بخش خصوصی و بخش عمومی از بخش خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد نیز یاد می‌شود که نشان می‌‎دهد خیریه‌ها بیشتر از قبل در توسعه و رفع چالش‌های جامعه نقش دارند و مانند حوزه‌ عمومی و خصوصی به هنجارهای ویژه‌ای برای مدیریت بهتر نیاز دارند.

این پژوهشگر قومی با اشاره به تجربه‌های کشورهایی مثل کانادا، استرالیا و نیوزیلند در ارتباط با تنظیم استانداردهایی برای مدیران و فعالان در خیریه‌ها  مبتنی بر احترام به تمایزات فرهنگی و شناخت جامعه، افزود: این استانداردها درباره‌ مدیریت خیریه‌ها یعنی گروه‌های هدف، نحوه‌ اداره‌ خیریه‌ها، برقراری توازن از لحاظ جنسیتی و قومیتی و نیز آسیب‌ها و خطرات هستند.

وی گفت: بنابراین سیاست‌های مورد نیاز برای فعالیت‌های خیریه باید با نگاه قومی باشند و لازم است چشم‌اندازهای فرهنگی در تمام حوزه‌های خیریه در نظر گرفته شوند و گروه‌های هدف از تمام بافت‌های قومی و فرهنگی مورد مطالعه قرار بگیرند تا تاثیرگذاری لازم در جامعه ایجاد شود.

کردونی با اشاره به کتاب امکان دیگر‌گزینی از توماس نیگل گفت: نوع‌دوستی تنها یک حس و گرایش اخلاقی نیست و در ساختار و چارچوب فکری انسان این امکان به صورت منطقی وجود دارد که هم خود را ببیند و هم دیگری را. بر این اساس امکان دیگرگزینی می‌تواند فرصت‌های جدیدی پیش روی خیریه‌ها قرار دهد؛ چراکه فرهنگ‌های مختلف سطوح متفاوتی از دیگرگزینی را در اختیار اعضای خود قرار می‌دهند.

کردونی با اشاره به اهمیت مفهوم دیگری در گرایشات نوع‌دوستانه و با توجه به اینکه در نوع‌‎دوستی موثر باید به دنبال فرد محق بود، افزود: گام اول در کار خیر پذیرش این نکته است که دیگری با ما به عنوان هویت انسان عجین شده است و همه ما به نوعی خود را در برابر دیگران تعریف می‌کنیم.

وی متذکر شد: باید تلاش کرد در کنار حفظِ تمام چشم‌اندازهای چندفرهنگ‌گرایی، مرزهای من و دیگری را از میان برداشت تا بر اساس یک نکته کلی به مفهوم بشریت و نوعدوستی و انسان به مثابه انسان نگریست.

انتهای پیام/