به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات یولن، «اثریا» اولین کتاب نیما اکبرخانی است که روایت داستان گونهای از نبرد نیروهای ایرانی با گروههای تکفیری در سوریه بیان میکند.
این اثر پس از ورود به بازار نشر با واکنشهای متفاوتی روبهرو شد و برخی آن را تحسین کردند و شجاعت نویسنده را در خلق اثری متفاوت ستودند و برخی هم آن را متناقض با اهداف مدافعان حرم ارزیابی کردند. با همه این واکنشها آنچه مسلم است این کتاب شروع جدیدی در عرصه ادبیات مقاومت است تا از آن سبک یکنواخت که روایت زندگی از زبان همسر، اطرافیان و سرگذشتنامه است، گذر کند و طیف مخاطبان این نوع ادبیات را گستردهتر سازد و خیلی ملموستر به دور از کلمات تخصصی و فضای سنگین و خشن جنگ، فضای واقعی موجود را برای مخاطب بازآفرینی و تصویرسازی کند و به نوبه خود میتواند نویدبخش قوت ادبیات داستانی این بخش از داستاننویسی مقاومت باشد.
نیما اکبرخانی نویسنده این اثر در مورد چگونگی شروع نگارش«اثریا» به خبرنگار فارس اظهار داشت: من به نوشتن علاقه داشتم و یک موضوع بهروز را برای شروع نگارش انتخاب کردم. با تحقیق و مطالعه سعی کردم تمام متن کتاب را بر اساس واقعیات تنظیم کنم.
این مؤلف با تاکید بر اینکه کتاب را در سال ۱۳۹۶ نوشتم، اما در سال ۱۳۹۹ چاپ شد، عنوان کرد: همزمان یک فیلم سینمایی با نام «راههای اثریا» در آمریکا در حال ساخت بود اما کتاب و روایت من زودتر منتشر شد و فیلمبرداری آن فیلم به علت کرونا متوقف شد.
اکبرخانی در بخشی از سخنانش با بیان اینکه موضوع کتاب انتخاب خودم بود و از جایی به من پیشنهاد نشد، تصریح کرد: با وجود همه نقدهای موجود، کتاب روایتی از واقعیتهای موجود در درگیریهای سوریه است.
به گفته وی، شخصا به خاص بودن و متفاوت بودن مدافعان حرم و حتی رزمندگان دفاع مقدس و انجام مستحبات دینی آنها و سجایای اخلاقی آنها اعتقاد دارم، اما روایتهای موجود گاهی به مسایل کلیشهای و بعدهای خاصی از زندگی آنها میپردازد در حالی که میتوان ابعاد دیگر و متفاوتتری از رزمندگان و ایثارگران را روایت کرد که برای مخاطبان جذاب باشد و خواننده با واقعیتهای موجود هم آشنا شود.
این مؤلف ضمن اشاره به اینکه تمام تلاشم را در هنگام نگارش کردم تا همه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند افزود: سعی کردم و از شعارزدگی دور باشم و کتاب تنها برای قشر خاصی نباشد.
وی تأکید کرد: همه این انسانهایی که در مورد آنها مینویسیم غیر از ابعاد معنوی وجوه دیگری هم دارند که کمتر به آن پرداخته میشود. یک رزمنده غیر از اتفاقات مربوط به جنگ و انجام فرایض و مستحبات دینی، بقیه ساعات روز را زندگی میکند که روایت آن داستان را واقعیتر و جذابتر میکند. موضوع دیگری که سعی کردم در این اثر آن را برجسته کنم این بود که این آدمها سختی میکشند ولو اینکه زنده بمانند و سالم برگردند. این آدمها رنج و سختی کشیدند و این قسمتی از ماجراست که کسی به آن توجه نمیکند.
اکبرخانی در مورد تأثیرپذیری از نویسندگان نامی ادبیات مقاومت هم توضیح داد: در نگارش کتاب از آقای«احمد دهقان» و «محمدرضا بایرامی» متاثر بودم. من کارهای آقای دهقان را خیلی دوست دارم و همیشه به دوستداران ادبیات جنگ و مقاومت «سفر به گرای ۲۷۰ درجه» را معرفی میکنم.
وی پیرامون نام کتاب هم اینطور توضیح داد که، فصل اول به نام «سفر به آنجا» و فصل آخر به نام «بازگشت دوباره» نام داشت و من نام کتاب را سفر به آنجا و بازگشت دوباره گذاشتم. اما در شورای تخصصی حوزه هنری تصمیم بر آن شد با توجه به طولانی بودن، نام کتاب «اثریا» انتخاب شود. داستان روایتی است از جنگ که در «اثریا» میگذرد، این روایتها موبهمو مستند هستند اما کلیت داستانی است، داستانی از چند شخصیت که به اثریا میروند.
انتهای پیام/
