فیلم «حسرت» با بازی محمد صادقیان، سام کرمی، مریم خدارحمی و سولماز حصاری به پایان رسید و اکران خصوصی آن انجام شد؛ به همین بهانه گفت و گویی داشتیم با محمد صادقیان بازیگر این فیلم که در ادامه از نظرخوانندگان می گذرد:
آقای صادقیان تا چه حد از بازی در فیلم » حسرت « راضی هستید؟
این فیلم از لحاظ فیلمنامه و شرایط تولید خیلی خوب و حرفه ای بود و خدا را شکر تماشاگر داخل سالن سینما هم راضی بیرون آمد، امیدوارم پخش بین المللی این فیلم هم با استقبال و موفقیت همراه شود.
همکاری با گروه فیلم «حسرت» چطور بود؟
خیلی خوب و موثر بود، در کل من اعتقاد دارم حسرت تجربه جدیدی در کار هنری من است؛ فیلمنامه خوب احتیاج به تیم سازنده حرفه ای نیز دارد؛ به هر حال بازیگران حرفه ای بودند و حسین طبیب زاده هم کارگردانی است که کامل به صحنه مسلط هست و خوب می تواند بازیگر روا هدایت کند.
گاهی کارگردان ها هیچ آزادی به بازیگر نمی دهند اما در فیلم «حسرت» در تمرینات کاراکتر نهایی بوجود می آمد و هیچ چیز دیکته شده ای وجود نداشت.
دو فیلم آخر شما تفاوت های زیادی با هم داشت این انتخاب ها از تغییر مسیر هنری حکایت دارد؟
فکر نمی کنم، من تجربه بازی در فیلم «طوفان» رو داشتم اما دنیای فانتزی آن را هم دوست داشتم؛ همان طور که فضای رئال و تلخ فیلم «حسرت» را دوست دارم، برایم تجربه متفاوت بیشتر معنا دارد تا تغییر مسیر … شاید فردا دوباره یک فیلم فانتزی کار کردم.
نیما در فیلم «حسرت» یک کاراکتر چندوجهی و اجرای آن کامل متفاوت بود و من عاشق روبرو شدن با این چالش ها هستم.
روزی که فیلمنامه «حسرت» به من رسید هیجان زده شدم چون می دانستم بازی در این فیلم تمرین زیادی احتیاج دارد که برای من بسیار هیجان انگیز و در عین حال دوست داشتنی است.
در واقع هرگز نخواستم بازیگر یک بعدی و تبدیل به یک تیپ شوم و تمام سعی خودم را می کنم از تکراری بودن فرار کنم.
در فیلم حسرت به موضوع مهاجرت پرداختید، آیا با نیمای این فیلم موافق هستید؟
به هر حال وقتی یک فیلمنامه را قبول می کنید به طور حتم چیزی از دنیای آن کاراکتر را در درون خود پیدا کرده اید.
اینکه نیما این قدر بی پروا برای نجات زندگی خود به آتش می زند، برای من بسیار جالب بود و وقتی فهمیدم بر اساس یک داستان واقعی نوشته شده بیشتر برایم جالب شد.
در فیلم لحظاتی هست که حالت پانیک نیما رو می بینیم، در واقع می فهمیم مهاجرت همسرش برای او حکم مردن را داشت و در ادامه فیلم سکانسی هست که نیما سر یک میز شام تنها نشسته و به جای خالی همسرش نگاه می کند.
و نیلوفر که او را تنها گذاشته به شهر نگاه می کند، برای من این سکانس که با بازی خوب خانم مریم خدارحمی اجرا شده بسیار تاثیر گذار و مهم بود و یک قسمت فراموش نشدنی از فیلم «حسرت».
برای من حسرت واقعی تنهایی آنهاست که با موسیقی بی نظیر دوست خوبم سیاوش وزیری همراه شده است؛ مهاجرت تصمیم مهم و تلخی است که و فکر نمی کنم هیچکس دوست داشته باشد جایی که در آن ریشه دارد را ترک کند.
در دنیای هنر و بازیگری محمد صادقیان به دنبال چیست؟
هنوز اشتیاق روز اول را دارم، شاید این جمله کلیشه باشد اما بازیگری به معنای واقعی برای من مثل اکسیژن ضروری است.
هرگز به بازیگری ساده نگاه نکردم و برای آن با اشتیاق زحمت می کشم؛ من عاشق دنیای قصه ها هستم و دوست دارم قسمت مهمی از داستان یک فیلم باشم و این تنها چیزی هست که آن را دنبال می کنم.
برای انتخاب فیلمنامه چه مالکی دارید؟
فیلمنامه ستون هر فیلم است، من حتی یک دوره فیلمنامه نویسی دیدم برای اینکه دقیق تر به فضای ساختار یک فیلم توجه کنم، به هر حال چه یک سکانس چه نقش اول، اگر داستان جذاب باشد و کاراکتر مرا با خود همراه کند و اگر فیلمنامه ای باشد که به کارگردان و گروه سازنده آن اطمینان داشته باشم بدون تردید آن را انتخاب می کنم.
در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟
چند فیلمنامه به دستم رسیده که با یکی از آنها به توافق رسیدم که فکر می کنم تا تابستان جلوی دوربین خواهم رفت؛ یک فیلم متفاوت که مطمئنم مورد استقبال قرار می گیرد و برای من یک تجربه جدید دیگر است در مسیر بازیگری.
