به گزارش یولن به نقل از روزنامه ایران تحقیقات میدانی نشان می‌داد مقتول صاحب یک مغازه سوپرمارکت بوده و جسدش چند متر دورتر از مغازه در خیابان افتاده بود. گرچه عامل جنایت از محل متواری شده بود و کسی از اهالی هم او را نمی‌شناخت اما خیلی زود کارآگاهان در بازبینی دوربین‌های مداربسته اطراف محل جنایت شماره پلاک موتورسیکلت متهم فراری را به دست آوردند.
بدین ترتیب هویت متهم به دست آمد و زمانی که کارآگاهان جنایی به خانه وی رسیدند، او را که مشغول جمع کردن وسایلش برای فرار بود دستگیر کردند. متهم در تحقیقات گفت: «برای خرید به مغازه مقتول مراجعه کردم. زمانی که می‌خواستم پول خرید را پرداخت کنم، از شنیدن مبلغی که گفته بود تعجب کردم چون با حساب من مبلغ نهایی باید یک سوم آن قیمت می‌شد. وقتی اعتراض کردم، گفت که قیمت اجناس گران شده و سر همین مسأله با هم دعوایمان شد. او مرا از مغازه‌اش بیرون کرد و با دست به سینه‌ام کوبید. من هم تعادلم را از دست دادم و روی زمین افتادم و در همین حین حس کردم زیر دستم یک میله چوبی است ناخودآگاه و از شدت عصبانیت چوب را برداشتم و به سر او زدم. قصدم واقعاً قتل نبود و از شدت عصبانیت این کار را انجام دادم.
مجازات قصاص
با اعتراف متهم جوان به قتل، او به بازسازی صحنه جنایت پرداخت و پس از تکمیل تحقیقات، کیفرخواست صادر شد و متهم در دادگاه کیفری استان پای میز محاکمه رفت. با درخواست اولیای دم و مدارک موجود در پرونده قضات حکم بر قصاص صادر کردند. بدین ترتیب پرونده وی با تأیید این حکم در دیوان عالی کشور، برای اجرا به دادسرا ارجاع و شمارش معکوس برای اجرای حکم آغاز شد. مدتی بعد او پای چوبه دار رفت اما زمانی که طناب به دور گردن او انداخته شد، التماس‌های پسر جوان و تلاش واحد صلح و سازش به نتیجه رسید و اولیای دم به او مهلت دادند.
بخشش اعضای بدن
اما این پایان کابوس پسر جوان نبود چرا که مدتی بعد باز هم اولیای دم خواهان قصاص شده و جلسات صلح و سازش نیز به نتیجه نرسید. به درخواست اولیای دم بار دیگر نام زندانی در فهرست اجرای حکم قرار گرفت.
وقتی پسر جوان به سوئیت منتقل شد، وی که خودش را در پایان خط می‌دید شروع به نوشتن وصیت‌نامه کرد و خواست که اعضای بدنش را بعد از مرگ اهدا کنند و از کسانی که اعضای بدن او را می‌گیرند، خواست تا برای آرامش روح مقتول دعا کنند و با انجام کارهای خیر و خداپسندانه باعث شادی روح وی شوند. بعد از ارائه وصیت‌نامه به مسئول زندان، پسر جوان با قدم‌های لرزان به چوبه دار نزدیک شد. اما اولیای دم که از متن وصیت‌نامه او مطلع شده بودند، در اقدامی خداپسندانه از قصاص او صرف نظر کردند. مادر مقتول گفت: «من هرگز تصور نمی‌کردم که قاتل فرزندم چنین تصمیمی بگیرد و برای خیرات پسرم چنین کاری کند. من به حرمت پیامبر و به خاطر رضای خدا از قصاص گذشت کردم.»
با بخشش اولیای دم، پسر جوان به زندگی برگشت و از آنجایی که او 9 سال در زندان بود، با گذشت اولیای دم به زودی از زندان آزاد خواهد شد.
17302
