به گزارش یولن از سمنان، سیدمیلاد هاشمی، معاون پروژه کاوش تپههای میرک سمنان ظهر امروز در گفتوگو با خبرنگاران بیان کرد: محوطه میرک در سطح جهانی شناختهشده و تاکنون مقالات متعددی در رابطه با میرک در نشریات انگلیسیزبان فاخر منتشر شده است.
وی با تأکید بر اهمیت جهانی این محوطه باستانی گفت: در استان سمنان باید این محوطه توسط تمام نهادها مورد توجه جدی قرار گیرد.
این باستانشناس با بیان اینکه در حال حاضر که به دلیل مشکل کمبود آب، کشاورزی دچار مشکل شده است، بیان کرد: گردشگری بهصورت جایگزین میتواند زمینهساز توسعه پایدار و درآمدزایی شود و روستاهای حاشیه جنوبی کویر سمنان مانند دلازیان، با رشد گردشگری و بازسازی زندگی گذشتگان و خانههای تاریخی، راهاندازی پایگاههای پژوهشی و اقامتگاههای بومگردی شاهد رونق اقتصادی خواهند بود.
معاون پروژه کاوش تپههای میرک سمنان با اشاره به اینکه به احتمال زیاد انسانهای نئاندرتال در کنار انسان خردمند در این منطقه حضور داشته است و زندگی آنها بر پایه شکار و گردآوری گیاهان بوده، گفت: راهاندازی پایگاه پژوهشی زمینهساز جذب اعتبار بیشتر و اجرای مطالعات گستردهتر است.
هاشمی ادامه داد: در حدود ۲۰ سال اخیر، توجه به بخش شمالی فلات مرکزی ایران معطوف شده است و بهطور خاص هیأت باستانشناسی دکتر وحدتی نسب، تمرکز بر استان سمنان داشتند و تعداد زیادی محوطه در استان را بررسی کردند.
وی با اشاره به مطالعات انجامشده در محوطههای دلازیان و میرک در سمنان، صوفیآباد در سرخه، محوطه چاه جم در دامغان و مطالعات اخیر در ایوانکی گفت: بر این اساس توسط دکتر وحدتی نسب فرضیه «کریدور شمال کویری مرکزی در دوران پارینهسنگی» مطرحشده که در یک مقاله نیز مطرح شده است و این کشفیات کمک میکند که پازل مرتبط با این فرضیه تکمیل شود.
معاون پروژه کاوش تپههای میرک سمنان ادامه داد: گاهنگاری مطلق نشان داد که این محوطه سه لایه دارد و قدیمیترین لایه در حدود 55 هزار سال پیش از اواخر دوران پارینهسنگی میانی است و لایه بعدی پارینهسنگی جدید را تشکیل میدهد.
وی اضافه کرد: جذب گروههای انسانی در دورههای مرطوب به چشمانداز محوطه میرک باعث شده که لایههای باستانی مختلفی در این محوطه شکل گیرد و در دورههای خشک به احتمال زیاد در این منطقه جمعیتی زندگی نمیکردند و این موضوع باعث شده است که لایههای مختلفی در این محوطه شکل بگیرد که این لایهها بهصورت دورههای خشک و مرطوب هستند.
هاشمی از جمله یافتههای این محوطه را استخوانها و دندانهای جانوری در کنار ابزارهای سنگی شاخص بهویژه با تکنیک لوآ لوآ عنوان کرد و گفت: بیشتر جانوران این منطقه اسبسانها و گاوسانها بودند که برخی از گونههای آنها منقرض شدهاند.
به گزارش فارس؛ تپههای میرک در هشت کیلومتری جنوب سمنان واقع شدهاند. میرک سمنان، کهنترین محوطه میراثی ایران و نخستین محوطه روباز پارینهسنگی در کشور است که تاکنون مورد کاوش قرار گرفته است.
دلازیان نیز به فاصله تقریباً کمی از سایت میرک در بیابانهای جنوب سمنان واقع شده است، تاکنون چندین کاوش در این محوطه باستانی مهم و از جمله کاوشهایی با حضور باستانشناسان ایرانی و فرانسوی و به سرپرستی دکتر حامد وحدتینسب و با حمایت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان سمنان انجام شده است.
این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۱۴۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/۷۴۰۰۱/م/
