به گزارش خبرگزاری یولن، شاید قبلاً با فناوری شارژ بی‌سیم آشنا شده باشید. برخی از تلفن‌های همراه در حال حاضر از فناوری بی‌سیم میدان نزدیک برای شارژ باتری با استفاده از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس پایین در فاصله بسیار کوتاه استفاده می‌کنند. به نظر می‌رسد جادوی سیاه است، اما در عمل، آنقدرها هم پیچیده نیست. واحد شارژ یک سیم پیچ است که یک میدان الکترومغناطیسی ایجاد می‌کند و انتهای گیرنده، مانند سیم پیچ در تلفن شما، امواج الکترومغناطیسی را جذب می‌کند که جریان الکتریکی ایجاد می‌کند و سپس به باتری وارد می‌شود.
در حال حاضر تحقیق در مورد فناوری میدان دور برای ارسال امواج الکترومغناطیسی در ابعاد گسترده‌تری در حال انجام است؛ این تحقیقات به طور خاص برای حذف کامل نیاز به بازگشت پهپاد به پایگاه (RTB) برای تعویض باتری یا شارژ شدن، که می‌تواند زمان و منابع ارزشمندی را هدر دهد، در دست انجام است.
یکی از موانع این تحقیق جلوگیری از پراکندگی پرتوهای الکترومغناطیسی و از دست دادن قدرت در فواصل زیاد است. ایده هوشمندانه‌ای برای استفاده از آنتن‌های آرایه فازی ارائه شده است. سیستمی از فرستنده‌ها و آنتن‌های کوچکتر برای هدایت پرتوهای الکترومغناطیسی که در امتداد یک مسیر خاص استفاده می‌شود. فناوری ایجاد شده از تله متری یک پهپاد در زمان واقعی برای اطمینان از اتصال خط دید برای حداکثر شارژ استفاده می‌کند.
سیگنال می‌تواند در جهت‌های نامطلوب حرکت کند. هدف اما مهندسی شکل موج است تا بتوان از دست رفتن مسیر را به حداقل رساند.
پهپادهای نظامی مانند پهپادهای با ارتفاع متوسط، با استقامت طولانی (MALE) برای پرواز تا ارتفاع ۷۶۲۰ متر طراحی شده‌اند، در حالی که پهپادهای با ارتفاع بالا و با استقامت طولانی (HALE) اغلب در سقف ۱۵۲۴۰ متر کار می‌کنند و پهپادهای تاکتیکی معمولاً از ارتفاع ۶۱۰ متر تا ۱۵۲۴ متر پرواز می‌کنند.
کاربردهای متعدد دیگری نیز وجود دارد که این فناوری می‌تواند برای آنها استفاده شود. به خودروهای برقی فکر کنید که در آزادراه در حال حرکت در حال شارژ هستند.
اگرچه ارسال این امواج الکترومغناطیسی به اندازه کافی برای شارژ یک هواپیمای کوچک از طریق هوا ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما ما سال هاست مشابه این کار را انجام داده‌ایم؛ پخش رادیویی، پخش تلویزیونی، خدمات تلفن همراه، رادار، Wi-Fi و حتی GPS از امواج الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند.
معروف است که نیکولا تسلا دهه ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۶ بخش زیادی از زمان و ثروت خود را صرف یک سری پروژه‌ها کرد که سعی می‌کرد انتقال بی‌سیم برق را توسعه دهد. با این حال تا به امروز مدرکی برای این ادعا یافت نشده است.
منبع: newatlas
۲۲۷۲۲۷
