چندی پیش عبدالرضا مصری نماینده مجلس که در سوابق خود جدای نمایندگی وزارت کار را هم دارد دست به یک افشاگری زد و گفت: مدیرعامل اسبق یکی از شرکت‌های بزرگ دارویی، خود واردکننده دارو هم هست. چندین شرکت خصوصی هم دارد. سند به مراجع بالادستی و قضایی ارائه دادم که از طریق شرکت دولتی، که مدیرعامل آن بود دارویی را از شرکت وارداتی خودش ده‌ها برابر قیمت خریده…
همین دیروز یکی از اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس افشاگری کرده و گفته یکی از مهم‌ترین شرکت‌های واردکننده نهاده‌ها برای ده کشتی که ۸ تای آنها اصلاً وجود خارجی ندارند. درخواست ارز کرده، بد نیست عین اظهارات علیرضا عباسی را بخوانید:
حالا به این اظهارات، بد نیست یک حرف دیگر را هم این بار از عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی محمدحسین روشنک اضافه کنید:
… درآمد اتاق بازرگانی را جمع کنید درآمد یک هفته رانت برنج دبش نمی‌شود.
ذکر همین ۳ نمونه و مصداق کفایت کند گرچه بسیاری از مثال‌ها می‌توان آورد از غارتی که در سایه مناسبات رانتی در اقتصاد ایران و عدم انجام اصلاحات ساختاری و حذف امضاهای طلایی و نفوذ الیگارشی، چون موریانه منابع ملی و منافع مردم و دولت و نظام را از درون می‌خورد و زندگی و معیشت جامعه را به گروگان گرفته است.
راستی اگر شما هم توان دسترسی و بهره‌مندی از امتیاز تخصیص ارزی حدود یک چهارم قیمت بازار آن را داشتید به خود زحمت و مرارت جان کندن در عرصه تولید را می‌دادید و یا از این پول باد آورده می‌گذشتید؟
یکی از دردها و رنج‌های جامعه وجود همین سازوکار غارتی و رانتی در کشور است که رقم آن را برخی تا سالانه ۷۰۰ تا ۸۰۰ همّت هم تخمین می‌زنند و حتماً خود بهتر می‌دانید که ۸۰۰ همت یا ۸۰۰ هزار میلیارد تومان چند صفر دارد. ۸ در برابرش ۱۴ صفر!
17302
