به گزارش خبرگزاری یولن، به نقل از دیجیاتو، ساخت پیست لینگوتو در سال ۱۹۱۶ میلادی آغاز شد و در سال ۱۹۲۳ به پایان رسید. طراحی این بنا را معمار ایتالیایی، «جیاکومو ماته-تروکو»، برعهده داشت. همان‌گونه که تاکنون متوجه شده‌اید، پیست طراحی شده روی پشت بام این ساختمان باعث متمایز شدن آن شده است. این پیست بیضی‌شکل از دو مسیر مستقیم با طول تقریبی ۴۵۷ متر و پیچ‌های شیب‌دار در دو انتهای آن تشکیل شده است.
خودروهایی که در کارخانه فیات لینگوتو به تولید می‌رسیدند، به پشت بام منتقل می‌شدند تا در این مسیر آزمایش شوند. برای آن‌که خودروها از طبقات پایین به پشت بام منتقل شوند، رمپ‌های مارپیچ طراحی شده بود تا خودرو به بالای ساختمان برسد. لینگوتو در قرن بیستم، یکی از بزرگ‌ترین و مدرن‌ترین کارخانه‌های اتومبیل‌سازی جهان به شمار می‌رفت. بسیاری از مدل‌های محبوب فیات همانند فیات ۵۰۰ و فیات توپولینو در این کارخانه به تولید رسیدند. این کارخانه تا سال ۱۹۸۲ فعال بود و پس از آن بسته شد. پیست لینگوتو که روی پشت بام این کارخانه قرار داشت، تنها یک نوآوری مهندسی نبود. این پیست به نمادی از سرعت و مدرنیته در ایتالیا تبدیل شد. سکانسی از فیلم شغل ایتالیایی (محصول ۱۹۶۹) نیز روی این پیست ضبط شده است.
سرنوشت پیست لینگوتو پس از تعطیلی
پس از آن‌که کارخانه فیات لینگوتو در سال ۱۹۸۲ تعطیل شد، بحث‌ها زیادی پیرامون این بنا شکل گرفت. پس از مدتی معمار مشهور ایتالیایی، «رنزو پیانو»، تصمیم گرفت تا کاربری این ساختمان را تغییر دهد. کارخانه فیات لینگوتو اکنون میزبان یک مرکز خرید، هتل، سالن‌های کنفرانس، گالری هنری جووانی و آنیلی و یک ساختمان دانشگاهی می‌شود.
پیست لینگوتو که روی پشت بام این ساختمان قرار دارد، اکنون به یک باغ معلق و زیبا تبدیل شده است. در این باغ ۴۰ هزار گیاه از ۱۳۰ گونه مختلف کاشته شده‌اند. این باغ اکنون با نام لاپیستا ۵۰۰ (La Pista ۵۰۰) شناخته می‌شود و فضایی آرام برای شهروندان تورین فراهم کرده است. البته پیست لینگوتو همچنان برای تست برخی خودروها همچون فیات ۵۰۰ الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۵۸۳۲۲
