به گزارش خبرگزاری یولن انتخاب استاندار آن هم از جناح غیرهمسو با دولت، تبدیل به بحث چالش برانگیزی میان حامیان دولت شده، همان هایی که تابلودار اصلاح طلبی هستند و حامی پر و پا قرص مسعود پزشکیان در انتخابات بودند. آنها می گویند نگران بر زمین ماندن وعده های دولت هستند چراکه استاندار غیرهمسو با دولت، برنامه های دولت را آن طور که باید و شاید اجرا نمی کند و چه بسا در برهه های حساس حتی دولت را هم تنها بگذارد.
این نقد در مورد استانداران را یدالله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در گفتگو با خبرگزاری یولن مطرح می کند، نقدی که ناصر ایمانیِ اصولگرا پاسخش را می دهد و گوشزد می کند که هیچ کدام از استانداران افراد شناخته شده جناحی و حزبی نیستند و از طرفی با دولت چهاردهم هم زاویه ندارند.
ایمانی البته در پاسخ به ادعای منتقدین در مورد ناهماهنگی میان دولت و استانداران غیرهمسو، بُعد اجرایی و سیاسی کار جدا می کند و می گوید اجرا با مشی سیاسی تفاوت دارد و از این رو غیرهمسویی سیاسی منجر به ناهماهنگی در اجرا نمی شود.
با این وجود اما اصلاح طلبان کماکان بر روی نقد خود بر دولت در مورد قضیه استانداران ایستاده اند و افرادی نظیر مجید نصیرپور سردهایی، عضو فراکسیون مستقلین می گوینداین قبیل استانداران دولت را با چالش مواجه خواهند کرد.
در ادامه گفتگوی خبرگزاری یولن با مجید نصیرپور سردهایی، عضو فراکسیون مستقلین مجلس شورای اسلامی را می خوانید:
***
*آقای نصیرپور! ارزیابی شما از روند انتصاب استانداران چیست؟ به نوعی نقد طیفی از اصلاح طلبان و البته رضایت اصولگرایان را شاهد هستیم.
بهرام سرمست استاندار آذربایجان شرقی شدند که به نظرم یکی از بهترین انتخاب های وزارت کشور و دولت بود، به دلیل اینکه هم اهل این استان است و به مسائل و موضوعات آشنا است و هم از نظر سیاسی همراه دولت مستقر است و هم از نظر تجربی فرد با تجربه ای است و ما امیدوار هستیم که بتواند با احصاء مشکلات و توانمندی های استان آذربایجان شرقی در دوره خدمتش منشأ خدمات مناسبی باشد.
*اصلاح طلبان تاکید می کنند که دولت وفاق ملی تبدیل به دولت سهامی شده، به نظر شما این ادعا تا چه اندازه درست است؟
بهرحال جریان های سیاسی پیرو مطالبات خودشان هستند و این شامل همه جریان ها اعم از اصلاح طلب، اصولگرا و پایداری ها می شود. در حقیقت همگی تلاش می کنند که در جریان قدرت حضور داشته باشند، این ذاتاً امر مذمومی نیست. از آن طرف دولت برای تحقق برنامه هایی که مدنظر دارد، به نظرم در دو سه سطح باید همگرایی حداکثری داشته باشد، یکی ترکیب کابینه است. به نظرم اگر ترکیب کابینه همگرایی لازم را نداشته باشد، رئیس جمهور عملاً موفق نمی شود آن طور که وعده داده، مطالبات مردم را حل کند.
حلقه دوم استانداران هستند. بهرحال استانداران حاکم ولایات و استان ها هستند از این رو اگر آن همراهی دلی، ذهنی و اندیشه ای وجود نداشته باشد، دولت در اجرا خیلی موفق نمی شود. اشکالی که دوستان اصلاح طلب می گیرند از این حیث است، در حقیقت توقع دارند حلقه های اصلی همراه دولت باشند.
معنی وفاق ملی این نیست که هیچ کس نباشد چراکه دوستان با اندیشه های متفاوت می توانند در سایر مشاغل حضور داشته باشند. لذا پیش بینی می کنم که به زودی در بعضی از استان ها با چالش های جدی برای مدیریت استان مواجه شویم.
*بنابراین شما بر این باور هستید استانداران غیرهمسو با مشی سیاسی دولت، مانع خواهند شد؟
بعضی از افراد که انتخاب شدند به صورت ریشه ای با افکار پزشکیان زاویه داشتند و من بعید می دانم این موضوع در جریان مدیریت قابل حل باشد، بنابراین از این جهت دولت دچار چالش خواهد شد.
*استانداران غیرهمسو با دولت می توانند در انتخابات سال ۱۴۰۷ هم مشکل آفرین باشند؟
در هر صورت دولت برای احقاق برنامه های خود و اینکه دولت مداومی باشد و اندیشه خود را به دولت بعد منتقل کند نیاز به همراه های جدی و مصمم و شبکه سازی مناسب دارد، که به نظرم این شبکه سازی با افراد غیرهمراه از نظر سیاسی، اتفاق نخواهد افتاد.
۲۷۲۱۱
