به گزارش خبرنگار اقتصاد بین‌الملل یولن، به نقل از داکاتریبون، طی چند ده سال گذشته هند بارها از پاکستان خواسته تا شرایط را برای حمل و نقل زمینی و دسترسی این کشور به ایران و دیگر کشورها فراهم کند و در عوض از محل این ترانزیت میلیون‌ها دلار سود ببرد اما پاکستان هیچ وقت با این مسأله موافقت نکرده است.
به همین خاطر هندی‌ها به فکر راه جایگزین افتاده و با توسعه بندر چابهار به سمت دور زدن پاکستان رفتند. تا پیش از جدا شدن هند پاکستان و بنگلادش از یکدیگر در سال 1947 ایران، هند و افغانستان سال‌ها بود که با همدیگر همسایه بودند و تمام این سه کشور روابط قویی را در حوزه‌های فرهنگی، تاریخی و مدنی با یکدیگر دارند.
به همین خاطر نباید نسبت به از سرگیری این روابط نگران چیزی بود. بندر چابهار در سواحل دریای عمان و در نزدیکی مرز ایران با پاکستان قرار دارد و یکی از بزرگ‌ترین بنادر اقیانوسی ایران در شرق تنگه هرمز قرار دارد. این بندر از طریق یک بزرگراه به افغانستان متصل است و نزدیکترین بندری است که هندی‌ها می‌توانند برای دسترسی به کشورهای آسیای میانه بعد از کراچی و گوادار از آن استفاده کنند.
طرف ایرانی هم تمام زیرساخت‌ها را برای تسهیل تجارت و حمل و نقل در این کریدور فراهم کرده است. این مسأله می‌تواند به نفع بنگلادشی‌ها هم باشد چرا که دو بندر این کشور به بنادر هند متصل است.
در واقع بنگلادشی‌ها می‌توانند از محل اتصال به بندر چابهار به کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال به جنوب دسترسی پیدا کنند که این مسأله فرصتی خواهد بود برای افزایش صادرات طرف بنگلادشی.
اخیراً نیز سفیر بنگلادش در ایران هم طی سفری به بندر چابهار گفت روابط تجاری بین دو کشور می‌تواند به توسعه تجارت در جنوب آسیا کمک کند.
وی گفت: بنگلادش به دنبال گسترش کشتیرانی با ایران است و این مسأله فرصت خوبی برای سرمایه‌گذاران و تجار بنگلادشی به شمار می‌رود.
انتهای پیام/ب
