به گزارش خبرگزاری یولن؛ با وجود تبلیغات داخلی، کاروان اسکیت ایران در بازی‌های جهانی چنگدو ۲۰۲۵ تنها در بخش محدودی از اینلاین فری‌استایل حاضر شد و در دو شاخه‌ی اصلیِ مدال‌خیز—اینلاین هاکی مردان و اسکیت سرعت (پیست و جاده)—هیچ نماینده‌ای نداشت؛ درحالی‌که در مجموع ۲۳ ماده اسکیت برگزار و ۶۹ مدال توزیع می‌شود.
در این میان، تنها نقطه روشن، برنز رضا لسانی در اسپید اسلالوم مردان بود؛ آن‌هم در مسابقه‌ای که دیدار رده‌بندی‌اش تماماً «ایرانی» برگزار شد (لسانی مقابل امیرمحمد سواری جمالویی). فینال با برتری ژانگ هائو (چین) به پایان رسید.
با این حال، پرسش‌های اساسی پابرجاست:
۱. چه کسی پاسخگوست که چرا ایران قهرمان سابق اینلاین هاکی آسیا در در این رشته—با حضور ۸ تیم از چهار قاره—اصلاً تیم نداشت؟
۲. چرا در اسکیت سرعت—با ۱۸ ماده مدالی در پیست و جاده—هیچ ورزشکاری از ایران اعزام نشد و فرصت‌های مدال‌گیری «سیستماتیک» از دست رفت؟
۳. وقتی سهمیه‌های رسمی ایران در رولر اسپورت به چهار ورزشکار فری‌استایل محدود شده بود، چگونه اولویت اعزام همراهان به‌گونه‌ای چیده شد که جای روانشناس ورزشی، فیزیوتراپیست (ترجیحاً زن برای تیم بانوان) و آنالیزور خالی ماند؟
این تصویر نه یک اتفاق مقطعی، که حاصل بی‌برنامگی مزمن است: از نبود مسیر روشن در اسکیت سرعت—به ویژه رشته های پیست—تا بی‌توجهی به تیم‌سازی واقعی و ادامه روند موفقیت در اینلاین هاکی و اتکای بیش‌ازحد به فری‌استایل. نتیجه روشن است: سهم ایران از ۶۹ مدالِ ممکن، به یک برنز تقلیل یافت و چشم‌انداز مدالی در شاخه‌های کلیدی، تهی ماند.
درخواست شفاف: پیش از هر جشن رسانه‌ای، فدراسیون باید گزارش دهد:
• چرا منابع اعزام به جای تیم پشتیبانی تخصصی (روانشناس، فیزیو، آنالیز) صرف همراهان غیرتخصصی شد؟
بدون بازنگری فوری، «پروژه پدر و پسر» تنها نام دیگری بر روند نزولی اسکیت ایران خواهد بود—روندی که چنگدو به‌خوبی برهنه‌اش کرد.
۲۵۱۲۵۶
