غزال زیاری: ماهواره‌های استارلینک تنها زمانی قابل‌رؤیت هستند که نور خورشید را منعکس می‌کنند. چراکه آن‌ها از خود نور ندارند. این قطار ماهواره‌ای معمولاً اندکی پس از استقرار ماهواره‌ها و زمانی که در پایین‌ترین مدار خود قرار دارند، قابل‌مشاهده است. این ماهواره‌ها بسیار سریع حرکت می‌کنند و هر ۹۰ دقیقه یک دور کامل به دور زمین می‌چرخند؛ بدین معنا که گاهی اوقات می‌توانید آن‌ها را تنها در عرض دو ساعت پس از رؤیت قبلی ببینید.
وقتی اولین بار ماهواره‌های استارلینک (که به‌عنوان رشته‌ای از نورهای درخشان در آسمان ظاهر می‌شوند) به فضا پرتاب شدند، گزارش‌های متعددی از مشاهده بشقاب‌پرنده‌ها اعلام شد؛ اما این خطوط طویل نور فقط اندکی پس از پرتاب قابل‌مشاهده هستند و زمانی که ماهواره‌ها به ارتفاع عملیاتی‌شان یعنی ۵۵۰ کیلومتر از سطح زمین می‌رسند، پراکنده می‌شوند و تشخیص آن‌ها در پس‌زمینه ستارگان بسیار دشوارتر خواهد بود.
برای دیدن ماهواره‌های استارلینک به تجهیزات خاصی نیاز ندارید؛ چون با چشم غیرمسلح قابل‌مشاهده‌اند. این ماهواره‌ها به‌صورت رشته‌ای از مروارید یا قطاری از نورهای درخشان در آسمان شب ظاهر می‌شوند و یک یا دو روز پس از پرتاب و استقرار راحت‌تر دیده می‌شوند و درنهایت با صعود به ارتفاع مداری نهایی خود در فاصله ۵۵۰ کیلومتری زمین، به‌تدریج شناسایی‌شان سخت‌تر می‌شود.
اگر می‌خواهید ببینید که همه ماهواره‌های استارلینک در زمان واقعی در کجا قرار دارند، اینجا کلیک کنید تا علاوه بر نقشه استارلینک که پوشش جهانی هر ماهواره استارلینک را نشان می‌دهد، اطلاعاتی در مورد تعداد ماهواره‌های فعال، ماهواره‌های غیرفعال و آن‌هایی که در جو زمین سوخته‌اند را مشاهده کنید.
در «از سیر تا پیاز استارلینک» بیشتر درباره ماهواره‌های استارلینک در مدار زمین بخوانید.
۵۸۵۸
