تینا مزدکی: محققان دریافتند که شکار مداوم انسان پس از عصر یخبندان از رسیدن کرگدن پشمالو به زیستگاه‌های مناسب جلوگیری کرده است. یک گروه بین‌المللی از محققان، به رهبری دانشمندان دانشگاه آدلاید و دانشگاه کپنهاگ، از مدل‌سازی کامپیوتری برای مطالعه استفاده کردند و یک راز دیرینه را فاش کردند.
آن‌ها با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای، فسیل‌ها و DNA باستانی، ۵۲۰۰۰ سال تاریخ جمعیت کرگدن پشمالو را در سراسر اوراسیا با وضوحی که قبلاً امکان‌پذیر نبود، مطالعه کردند.نتیجه مطالعه نشان داد که از ۳۰۰۰۰ سال پیش، ترکیبی از دمای سرد و شکار پایین اما پایدار توسط انسان باعث شد کرگدن پشمالو به سمت جنوب برود و در پایان آخرین عصر یخبندان در پراکنده‌ای از زیستگاه‌های در حال تخریب به دام بیفتد.
با ذوب شدن زمین و افزایش دما، جمعیت کرگدن‌های پشمالو قادر به استعمار زیستگاه‌های مهم جدید که در شمال اوراسیا باز می‌شدند نبودند، درنتیجه منقرض شدند. کرگدن پشمالو، گونه‌ای نمادین از جانوران بزرگ، پوست ضخیم و خز بلندی داشت و قبل از این‌که منقرض شود چیزی حدود ۱۰ هزار سال در شمال و مرکز اوراسیا زندگی کرد.
یافته‌های متناقض و تأثیر انسانی
یافته اخیر محققان با تحقیقات قبلی تناقض دارد. تحقیقات قبلی نشان می‌داد انسان‌ها هیچ نقشی در انقراض کرگدن پشمالو نداشته‌اند. اکنون پژوهش‌ها نشان می‌دهد که نه‌تنها انقراض کرگدن‌ها بی‌تأثیر از حضور انسان نبوده، بلکه حیوان ده‌ها هزار سال قبل از انقراضش با انسان‌ها هم‌زمان زندگی کرده است.
ظاهراً محققان در مطالعه اخیر، تجزیه‌وتحلیل خود را با وضوح بسیار بالاتری نسبت به مطالعات ژنتیکی قبلی انجام دادند. بنابراین تعاملات مهمی که کرگدن‌های پشمالو با انسان داشتند مشخص و نحوه تغییر آن‌ها در فضا و زمان مستند شدند. یکی از این فعل‌وانفعالات که تا حد زیادی نادیده گرفته شد، سطح پایین مداوم شکار توسط انسان‌ها، احتمالاً برای غذا بود. امروزه نیز انسان‌ها تهدید زیست‌محیطی مشابهی ایجاد کرده‌اند.جمعیت حیوانات بزرگ به دلیل شکار بیش‌ازحد و تغییر کاربری زمین توسط انسان به محدوده زیستگاه‌های تکه‌تکه و غیر بهینه رانده‌شده‌اند.
در اواخر پلیس توسن ۶۱ گونه از علفخواران بزرگ زمینی با وزن بیش از یک‌تن زنده بودند و تنها هشت مورد از آن‌ها امروزه وجود دارد. البته پنج گونه از آن‌گونه‌های زنده مانده کرگدن هستند. یافته‌های کنونی دانشمندان نشان می‌دهد که چگونه تغییرات آب‌وهوایی و فعالیت‌های انسانی می‌تواند منجر به انقراض جانوران بزرگ شود. این درک برای توسعه استراتژی‌های حفاظتی برای حفاظت از گونه‌های در حال تهدید، مانند کرگدن‌های آسیب‌پذیر در آفریقا و آسیا، حیاتی است. بامطالعه انقراض‌های گذشته، می‌توانیم درس‌های ارزشمندی برای محافظت از حیوانات بزرگ باقی‌مانده زمین بیابیم.
منبع: scitechdaily
۲۲۷۳۲۳
