غزال زیاری: این جرم آسمانی که هر ۷۱ سال یک‌بار به زمین نزدیک می‌شود، حالا دوباره خبرساز شده و اخترشناسان چینی با استفاده از تلسکوپ رادیویی «تیانما» دریافتند که در هنگام فوران‌های شدید، طیف هیدروکسیل (OH) در اطراف آن افزایش یافته است که این نشانه‌ای از تجزیه بخارآب در اثر تابش خورشید به نظر می رسد.
شبیه‌سازی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد که این دنباله‌دار فعال‌تر از سایر دنباله‌دارهای نوع هالی است و در فاصله‌ای برابر با زمین تا خورشید، بیش از پنج تُن بخارآب آزاد کرده است که مقداری بسیار فراتر از حد انتظار است. نکته شگفت‌انگیزتر اینکه محققان برای نخستین بار مولکول‌های آمونیاک (NH₃) را در چنین دنباله‌داری شناسایی کرده‌اند؛ ترکیبی آلی که احتمالاً به مکانیسم فوران‌های درونی و ترکیبات پنهان زیر سطح آن مربوط می‌شود.
اهمیت این یافته‌ها فراتر از خود دنباله‌دار است. پژوهش‌های اخیر ناسا نشان داده‌اند که آب این دنباله‌دار شباهت ایزوتوپی زیادی با آب زمین دارد که نشانه قدرتمندی از اینکه شاید دنباله‌دارها در دوران اولیهٔ منظومه شمسی، بخشی از آب سیاره ما را به زمین آورده باشند، است. اما هنوز پرسش بزرگ بی‌پاسخ مانده است: منشأ واقعی این سیگنال‌های رادیویی چیست؟ آیا دنباله‌دارهای نوع هالی حامل سرنخ‌هایی از منشأ حیات در زمین‌اند؟
اگر کنجکاوید بفهمید دانشمندان چگونه این امواج را ردیابی کردند و چه رازهایی در درون این دنباله‌دار نهفته است، برای مطالعه ادامه مقاله اینجا کلیک کنید.
۵۸۳۲۱
