به گزارش یولن، به نقل از گجت‌نیوز، باستان‌شناسان در قلعه رومی مگنا در نزدیکی دیوار هادریان، یک کفش غول پیکر باستانی کشف کرده‌اند که سوالات زیادی را در مورد صاحبان احتمالی آن ایجاد کرده است. این یافته عجیب، دیدگاه‌های جدیدی را درباره زندگی سربازان و غیرنظامیان در این منطقه دورافتاده از امپراتوری روم ارائه می‌دهد و متخصصان را با یک معمای جالب روبه‌رو کرده است.
کشف این کفش‌ها به خودی خود یک معجزه نیست. شرایط محیطی مرطوب و کم‌اکسیژن در این منطقه از شمال انگلستان، باعث شده است چرم و سایر مواد آلی به شکلی فوق‌العاده سالم باقی بمانند.
سال‌ها کاوش در منطقه ویندولاندا و اکنون در قلعه مگنا، مجموعه عظیمی از کفش‌های رومی را در اختیار محققان قرار داده است. این اشیاء باستانی پیدا شده، سوابق ارزشمندی از نوع پوشش سربازان و مردم عادی آن دوران ارائه می‌دهند.
آنچه کفش‌های کشف‌شده در قلعه مگنا را متمایز می‌کند، اندازه بسیار بزرگ آن‌هاست. در حالی که در کاوش‌های قبلی نیز کفش‌های بزرگ پیدا شده بود، اما آن‌ها تنها بخش کوچکی از کل یافته‌ها را تشکیل می‌دادند. در ویندولاندا، میانگین طول کفش‌ها بین ۲۴ تا ۲۶ سانتی‌متر بود که معادل سایز پای ۴۰ تا ۴۱ امروزی است.
اما در مگنا، کفش‌های بزرگ سهم بسیار بیشتری دارند. بزرگ‌ترین کفش کشف‌شده، طولی برابر با ۳۲.۵ سانتی‌متر دارد که تقریبا معادل سایز پای ۴۷ تا ۴۹ امروزی است. این کفش غول پیکر سوالی واضح و فوری را مطرح می‌کند: چرا ساکنان قلعه مگنا به چنین کفش‌های بزرگی نیاز داشتند؟
راز کفش‌های بزرگ رومیان چیست؟
پاسخ‌های احتمالی به این سوال، خود سوالات بیشتری را به وجود می‌آورد و باعث شکل‌گیری بحث‌های علمی جذابی شده است. اما فریم، باستان‌شناس ارشد حفاری‌های مگنا معتقد است این موضوع احتمالا به ویژگی‌های فیزیکی ساکنان مرتبط است. او می‌گوید شاید این افراد پاهای بزرگ‌تری داشته‌اند و قدبلندتر بوده‌اند، اما هنوز اطلاعات قطعی در دست نیست.
ایده بزرگ‌تر بودن پاها و جثه افراد منطقی به نظر می‌رسد. این فرضیه نشان می‌دهد که برخی از اعضای جامعه نظامی مگنا واقعا قدبلند بوده‌اند. با این حال چون گورستان‌های رومی در این منطقه کمتر حفاری شده‌اند، اطلاعات کمی درباره قد و مشخصات فیزیکی مردم آن زمان داریم.
البته فرضیه‌های دیگری نیز وجود دارد. برای مثال، ممکن است این کفش‌ها نوعی چکمه زمستانی یا کفش برف‌روبی بوده‌اند. طراحی بزرگ آن‌ها اجازه می‌داد تا چندین لایه جوراب یا پوشش اضافی برای گرم نگه داشتن پاها استفاده شود.
برخلاف تیترهای هیجان‌انگیز رسانه‌ها، باستان‌شناسان سردرگم یا درمانده نشده‌اند. این یافته‌ها بخشی از فرایند طبیعی پژوهش‌های باستان‌شناسی است. چالش اصلی کمبود تخصص نیست بلکه ماهیت خود شواهد است. بخش بزرگی از گذشته دور برای همیشه از بین رفته و آنچه ما پیدا می‌کنیم تنها قطعات کوچکی از یک تصویر بزرگ‌تر است.
متخصصان در حال بررسی دقیق فرضیه‌های مختلف هستند تا به محتمل‌ترین تفسیر دست یابند. این فرآیند مانند کنار هم چیدن یک پازل هزار تکه است که بسیاری از قطعات مهم آن گم شده‌اند.
گاهی شواهد کافی برای درک تصویر بزرگ وجود دارد، اما گاهی نیز شکاف‌هایی باقی می‌ماند که باید با ارائه سناریوهای مختلف پر شوند تا زمانی که مدارک بیشتری به دست آید. کشف کفش غول پیکر در قلعه مگنا نیز یکی از همین موارد است.
۵۸۵۸
