به گزارش یولن، نمی‌توان گفت که چین با جنگنده جدید خود یکی از پیچیده‌ترین ماشین‌های نظامی جهان را «کپی» کرده است. در عوض، همانطور که The War Zone می‌گوید، «می‌تواند از طراحی کلی و اجزای اصلی و فناوری‌های خاصی که می‌تواند بازتولید کند و داده‌های لازم برای این کار را دارد، تقلید کند، اما این ایده که یک کپی مستقیم است، به وضوح نادرست است و زمانی که صحبت از مقایسه سخت افزارهای نظامی خارجی با طراحی های ایالات متحده به میان می آید، چنین چیزی یک موضوع رایج است.»
به نقل از روزیاتو، این بدان معنا نیست که نمی‌توان هواپیمای کشور دیگری را کپی کرد (مخصوصاً هواپیماهای کمتر پیشرفته). به هر حال، Tupolev Tu-4 تقریباً یک نسخه کپی کامل از B-29 Superfortress بود (از ترس گولاگ، مهندسان شوروی دستور استالین را برای کپی کردن بدون ذره ای تغییر پذیرفتند که نکته جالبی است).
War Zone به برخی تفاوت‌های اساسی این جنگنده چینی و همتای آمریکایی اش اشاره می‌کند – از جمله موتورها (J-35A دو موتور دارد در حالی که F-35A یک موتور دارد). نه چین (که به تازگی شروع به تولید موتورهای خود کرده است) و نه روسیه قادر به کپی کردن موتور توربوفن قدرتمند Pratt & Whitney F135 به کار رفته در F-35 نیستند.
J-35A همچنین نسبت به همتای آمریکایی خود (تا حدی به دلیل نداشتن نیاز به قابلیت برخاست و فرود عمودی) صیقلی تر و باریک‌تر است.
با این حال، The War Zone می‌گوید: «به وضوح عناصر زیادی وجود دارند که حداقل به شدت از F-35 الهام گرفته شده‌اند، از جمله ورودی‌های DSI، کابین حبابی خلبان و پیکربندی اساسی آن». حتی نام، J-35A، احتمالاً اشاره مستقیمی به F-35A است. هرکسی می تواند یک ماکت (یا چیزی که ظاهراً شبیه به آن باشد) به F-35A بسازد، اما این بدان معنا نیست که F-35A است.
اما جزییات چیزی است که این دو جنگنده را از هم متفاوت می سازد. به عنوان مثال، بخش زیادی از قابلیت مشاهده پایین (یا پنهانکاری) F-35 از روکش بدنه آن ناشی می شود. بخش عمده مرگبار بودن این جنگنده ناشی از سیستم های کامپیوتری، ارتباطات، حسگرها، رادارها و سایر تجهیزات آویونیکی آن است. در واقع بخش زیادی از این قدرت و توانمندی در کدهای کامیپوتری اف-۳۵ نهفته است.
۵۸۵۸
