سازور در یادبود یک مداح شهید می‌خواند
سازور در یادبود یک مداح شهید می‌خواند
به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت یولن، مراسم هفتگی هیأت محبان مرتضی(ع) فردا یکشنبه اول اسفندماه به یاد بنیانگذار این هیأت، مداح شهید داوود عابدی برگزار می‌شود.
هیأت محبان مرتضی(ع) در دوران دفاع مقدس توسط شهید داوود عابدی و محمود ژولیده شاعر اهل بیت(ع) پایه‌گذاری شد. شهید عابدی می‌گفت: «روایت داریم که هر روز مهمان یک یا چند نفر از معصومین هستیم. مثلاً جمعه متعلق به امام زمان (عج) و شنبه متعلق به رسول خداست. روز یکشنبه هم اختصاص به آقا امیرالمؤمنین (ع) و حضرت صدیقه (س) دارد. من یکشنبه‌ها را دوست دارم، چون روز مولا علی (ع) است.» از روی همین عشق و علاقه وعده برگزاری هفتگی این هیأت یکشنبه‌ها می‌شود و نامش می‌شود قرار یکشنبه‌ها. عنوانی که این روزها بر کتاب شرح زندگی این شهید هم نقش بسته است.
شهید داوود عابدی
سالیان سال است که این هیأت هفتگی در تهران برگزار می‌شود و حاج حسین سازور از یادگاران دوران دفاع مقدس در آن نوحه‌خوانی می‌کند. مجلس هفتگی این هیأت به یاد شهید داوود عابدی و برادران شهیدش حمید و مهدی عابدی و پدرش عباس عابدی فردا یکشنبه اول اسفندماه از ساعت ۲۰ در حسینیه موج‌الحسین(ع) واقع در میدان خراسان برگزار خواهد شد. در این مراسم حجت‌الاسلام محمد محبی سخنرانی و حسین سازور مرثیه‌خوانی خواهد کرد.
حمید داوودآبادی از نویسندگان و راویان دوران دفاع مقدس درباره این شهید می‌گوید: «داوود عابدی از نیروهای باصفای گردان میثم لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) بود که بعدها فرماندهی گردان را به عهده گرفت و در زمستان سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر در شرق رود دجله به شهادت رسید. داوود عضو سپاه و مداح اهل بیت علیهم‌السلام مثل همه بچه‌های گردان علاقه شدیدی به ذکر مصیبت بی‌بی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها داشت. امکان نداشت مجلس بگیرد ولی از حضرت زهرا(س) نگوید. از آنهایی بود که اول خودش می‌سوخت بعد دیگران را می‌سوزاند.
داوود عابدی خیلی دوست داشت مثل حضرت زهرا سلام الله علیها شهید بشود همیشه این را می‌گفت. صبح روز عملیات بدر در مسیری که دوشکاهای دشمن بدجوری شلیک می‌کردند، داوود را دیدم که چهار زانو روی زمین نشسته و چشم‌های مشکی‌اش همچنان زیبا می‌نمود. چفیه سفیدی به دور کمر بسته بود. جلو که رفتم، دیدم گلوله‌ای از پهلوی چپ او وارد و از پهلوی راستش خارج شده، خون داشت بیرون می‌زد اما داوود خونسرد نشسته بود. انگشتان دست‌هایش را درهم پیچیده بود و فشار می‌داد. خیلی به خودش فشار می‌آورد. در همان حال نشسته با صدایی گرفته و سخت زمزمه‌ای به گوشم رسید، داوود بود که می‌خواند:
ذکر دل بود یا علی مدد
بی‌حد و عدد یا علی مدد
این را که به پایان رساند، آرام با صورت بر زمین افتاد و به شهادت رسید. همان‌گونه که خودش دوست داشت، با عشق به حضرت زهرا سلام الله علیها و حضرت علی علیه‌السلام.
مزار شهید داوود عابدی در بهشت زهرا (س) قطعه ۲۷ ردیف ۱۱۷ شماره ۹ است. اگر گذرتان افتاد او را به فاتحه‌ای مهمان کنید.
انتهای پیام/
