تجهیز بمب‌افکن غول‌پیکر B-52 به موتورهای رولزرویس / غول جنگ سرد تا ۱۰۰ سال پرواز خواهد کرد

به گزارش خبرگزاری یولن، بمب‌افکن‌های B-۵۲، موتورهای رولزرویس F۱۳۰ را دریافت می‌کنند. این ارتقاء طول عمر آن را افزایش می‌دهد. B-۵۲‌ها با این موتورهای جدید با نام B-۵۲J شناخته می‌شوند.

نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا آزمایش این موتورها را که به دلیل قابلیت اطمینان و کارایی سوخت آنها انتخاب شده بودند، در مرکز فضایی استنیس ناسا آغاز کرد. موتورهای F۱۳۰ که از خانواده رولز رویس BR گرفته شده‌اند، B-۵۲ را تا دهه ۲۰۴۰ تامین می‌کنند.

این موتورها در ایندیاناپولیس تولید خواهند شد و انتظار می‌رود اولین بمب افکن‌های ارتقا یافته در اواخر این دهه وارد خدمت شوند.

بمب افکن B-۵۲ کادیلاک بمب افکن‌های استراتژیک دوربرد است؛ حداقل در ایالات متحده، اصطلاح “The Cadillac of…” به این معنی است که آن را با بالاترین کیفیت ساخته‌اند. از بسیاری جهات، هواپیماهای جدیدتر و پیشرفته‌تر به وجود آمده‌اند، اما B-۵۲ استاندارد طلایی بمب‌افکن‌ها باقی مانده است که همین موضوع توضیحی است برای اینکه این بمب افکن می‌تواند یک قرن دیگر در خدمت باشد.

موتورهای جدید این بمب‌افکن تنها خوب نیستند بلکه باید گفت که آن‌ها واقعا توسط رولزرویس ساخته شده‌اند. در مارس ۲۰۲۳، نیروی هوایی ایالات متحده آزمایش رولزرویس F۱۳۰ را آغاز کرد که در سال ۲۰۲۱ برای جایگزینی موتورهای موجود به عنوان بخشی از برنامه جایگزینی موتور تجاری (CERP) در تلاش نوسازی Stratofortress انتخاب شد.

آزمایش موتورها در مرکز فضایی ناسا استنیس در می سی سی پی در حال انجام است. F۱۳۰ از خانواده موتورهای تجاری Rolls-Royce BR گرفته شده است که در انواع هواپیماها در سراسر جهان استفاده می‌شود. این موتورها تجربه بیش از ۳۰ میلیون ساعت کار را دارند و علاوه بر قابلیت اطمینان بالا، F۱۳۰ به دلیل طراحی کم مصرف نیز مورد توجه قرار گرفته است.

هر فروند هواپیمای B-۵۲ از هشت موتور در چهار غلاف نیرو می‌گیرد. انتظار می‌رود بیش از ۶۰۰ موتور به نیروی هوایی ایالات متحده تحویل داده شود و این نیروگاه‌های کوچک، این بمب‌افکن‌ها را تا دهه ۲۰۴۰ و پس از آن به پرواز در آورند. این موتورها توسط رولزرویس آمریکای شمالی در کارخانه خود در ایندیاناپولیس، ایندیانا تولید خواهد شد.

موتورهای جایگزین مدت زیادی است که عرضه شده اند. بوئینگ، سازنده B-۵۲، از دهه ۱۹۷۰ به دنبال جایگزینی موتورهای اصلی پرت‌اند ویتنی TF-۳۳ بوده است. نیروی هوایی این ایده را رد کرد و استدلال کرد که تعویض موتورها بیشتر از حفظ موتورهای موجود هزینه دارد. با این حال، انتخاب‌ها تغییر مسیر دادند و تا حدی به این دلیل که مقامات نیروی هوایی نتوانسته بودند افزایش هزینه سوخت را در نظر بگیرند. در سال ۲۰۲۱ رولزرویس قرارداد CERP را به ارزش ۲.۶ میلیارد دلار دریافت کرد تا در نهایت موتورهای قدیمی جایگزین شود.

B-۵۲ در سال‌های اخیر شاهد ارتقاء‌های متعددی بوده است، اما هیچ کدام آنقدر عالی نبودند که تغییر نام بمب‌افکن را تضمین کند. با این حال، CERP در واقع به اندازه کافی مهم تلقی شده است که این سرویس سال گذشته اعلام کرد که پس از تکمیل، هواپیما B-۵۲J دوباره طراحی خواهد شد.

منبع: nationalinterest

۲۲۷۲۲۷