بهشت چگونه جایی است؟
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه یولن، چیستی بهشت و ویژگی‌های آن از قدیم‌الایام تا به حال سؤالی بوده است که پیروان ادیان ذهنشان بدان مشغول بوده است. آنچه که در ادامه می‌خوانید نکاتی چند درباره بهشت، برگرفته از کتاب «زندگی در بهشت» اثر حجت‌السلام حمیدرضا شاکرین است.
بهشت، آیت رضوان و رحمت بی انتهای حق و دار نعیم الهی است که در آن از هیچ نعمتی فروگذار نشده است. قرآن کریم در آیات فراوانی به ترسیم چهره دلربای بهشت پرداخته و البته مطالبی را بیان می‌کند که برای همگان قابل درک باشد، وگرنه نظام آخرت با نظام دنیایی تفاوت‌های اساسی دارد و نعمتهایی که خدا در بهشت فراهم آورده از فهم و ادراک بشر خارج بوده، کسی بر آنها آگاه نیست؛ چنانکه خود می‌فرماید: هیچ کس نمی‌داند که پاداش نیکوکاریش چه نعمتها و لذّتهای روشنی بخش دل و دیده است و برایش چه ذخیره شده است.
شماری از ویژگیهایی که از قرآن کریم و دیگر متون دینی درباره بهشت و بهشتیان به دست می‌آید به شرح زیر است:
۱ ـ جهانی بزرگ که حد و حدودی برای آن تصور پذیر نیست.
۲ ـ عالمی آکنده از زیبایی‌های گوناگون، سراسر شادی و طرب، بطوریکه شادمانی از رخسار بهشتیان پدیدار است.
۳ – فضایی پر از نعمت‌های جسمانی و معنوی که هیچ خواسته‌ای در آن با محدودیت و ممنوعیت مواجه نمی‌شود. ”و آنچه را که انسان بخواهد و چشمها را به شوق و لذت اندازد مهیاست و شما در آن جاوید باشید.”[۳]
۴ – نعمت‌های آن به سهولت و به محض اراده در دسترس است و زحمت و تلاشی نمی‌طلبد.
۵ – حیات و نعمت‌های دلپذیرش همیشگی است و دغدغه بیرون شدن یا فساد، زوال و کاستی در آن راه ندارد.[۴]
۶ ـ جایگاه امن، امان و سلامتی[۵]، محیطی کاملا اخلاقی، گرم و صمیمی، پیراسته از هرگونه آلودگی، بدی، تنش و روابط آسیب‌‌زاست.
۷ – جهانی بدون حاجت به قوانین وضعی[۶]، کنترل و الزامات بیرونی، کیفر‌دهی و…، بلکه بی‌نیاز از کنترل نفس و امیال درونی.
۸ – برقراری رابطه دوستانه و پیوند تنگاتنگ، صمیمانه و احترام‌آمیز بین آدمیان و فرشتگان.[۷]
۹ ـ جهانی پیراسته از هرگونه تزاحمات و عوامل نگرانی‌زا.
۱۰ ـ عالمی تحت حاکمیت اراده امری خداوند و اختیار خداداد.
۱۱ ـ ساقی آن خدا و شرابش پاکیزه و پیراینده از ماسوی الله است.[۸]
۱۲ ـ در آن مقامات عالی‌های است چون مقام و مرتبه رضوان الهی[۹]، مقام تسلیم محض، انقطاع الی الله و…
منابع:
[۱] لغت نامه دهخدا، ج ۳، ص ۴۴ ـ ۴۷.
[۲] سوره سجده، آیه ۱۷. (فلا تعلم نفس ما أُخفی لهم من قرّه أعین جزاءً بما کانوا یعملون)
[۳] سوره زخرف، آیه ۷۱. (وفیها ما تشتهیه الأنفس وتلذّ الأعین وأنتم فیها خالدون).
[۴] سوره رعد، آیه ۳۵. (مثل الجنّه الّتی وعد المتّقون فیها أنهار من ماءٍ غیر اسنٍ… ) نیز: سوره محمد (ص)، آیه ۱۵.
[۵] سوره انعام، آیه ۱۲۷.
[۶] مراد از وضعی در اینجا اصطلاح فقهی آن که در برابر احکام تکلیفی است نمیباشد، بلکه منظور از وضعی جنبه تشریعی و قراردادی بودن آن در برابر احکام تکوینی است.
[۷] سوره رعد، آیه ۲۳.
[۸] سوره دهر، آیات ۱۲ ـ ۲۱.
[۹] (و رضوان من الله أکبر ذلک هو الفوز العظیم) سوره توبه، آیه ۷۲.
انتهای پیام/
