متاسفانه تورم و خلق تورم به یک رقابت ویرانگر بین بخشها و حتی افراد جامعه تبدیل شده است و اگر کسی نتواند کالاها و خدماتش را گرانتر بفروشد، جا می ماند و حذف می شود .
بخش بزرگی از تورم عمومی ناشی از کمبودهای عمدی و یا دستکاری شاخص های اقتصادی است و مبنای طبیعی و یا اقتصادی ندارد . بخش قابل توجه دیگری، تورم انتظاری است و نه واقعی . گاهی با یک توئیت مقامات صهیونیست با آمریکایی بازار شروع به نوسان می کنند، بدون آنکه مشکلی در اقتصاد بوجود آمده باشد .
در مرحله اول باید در خصوص تورم آگاه سازی شود . خیلی از فعالین اقتصادی نمی دانند تورم سود نیست و باید بخش بزرگی از سود سالیانه خود را برای تورم و بروز رسانی کسب و کار خود هزینه کنند. همان هزینه ایی که دولت از آن مالیات می گیرد .
هیچ کشوری در دنیا از تورم استقبال نمی کند اما ایرانیان زیادی در تورم سرمایه گذاری می کنند!
کارفرمایان در دنیا اولین و محکم ترین سد مقابل دولت برای افزایش تورم هستند چون تورم سود آنها را می بلعد . اما در ایران سرمایه داران ما سواد اقتصادی کافی ندارند و به بهانه های واهی بدنبال ایجاد و افزایش تورم هستند . حتی با دولت برای افزایش تورم تبانی می کنند.
دوم؛ باید همه بایستیم . هیچ کس نباید حتی ریالی به تورم اضافه کند و مردم باید یکپارچه در مقابل حتی یک ریال افزایش قیمتها بایستند و خرید نکنند. متاسفانه ایرانیها در یک رفتار غلط و ضد فرهنگی برای کالاهایی که گران می شوند صف می کشند و تقاضای انفجاری ایجاد می کنند. این رفتار ابلهانه و غیر قابل قبول است .
سوم باید لیست افزایش قیمتها در یک ماه تجزیه و تحلیل شود و مردم یکصدا ۵ کالای اول لیست که بیشترین افزایش قیمت را داشته اند، به مدت سه ماه نخرند. این باید میثاق ملی ما باشد . یقین داریم هیچ تولید کننده و وارد کننده ایی مایل نیست تا ۳ ماه فروشش صفر شود و چکهایش برگشت بخورد.
اکنون نقش ساختارهای اجتماعی در مهار ناهنجاری های اقتصادی و اجتماعی صفر است . اما در کشورهای پیشرفته هیچ‌کس مایل و قادر نیست مقابل خواست مردم بایستد . هیچ‌کس قادر نیست به مردمی که نمی خرند، گران بفروشد .تولید بدون توزیع ممکن نیست و قرار نیست مردم تاوان حماقت و طمع بی پایان برخی تولید کنندگان و توزیع کنندگان بی اخلاق را بپردازند.
مردم تحت فشار معیشتی هستند و مسئولیتی در قبال هزینه های اضافی توزیع کنندگان و تولید کنندگان ندارند. اینکه نظام توزیع ما قادر است اجاره و هزینه های غیر منطقی را تماما به مصرف کننده منتقل کنند، یک ضعف عمده است . قیمت کالاها مشخص است یا توزیع کننده می تواند رقابت کند و یا نمی تواند. مصرف کننده مسئول هزینه های اضافی و بی عرضگی دیگر بخش های اقتصادی نیست .
اکنون بحرانی ترین بخش جریان کالا و خدمات، نظام فاسد توزیع است که هم مصرف کنندگان و هم تولید کنندگان را بشدت تحت فشار قرار داده است و اجاره های بی حساب و کتاب گلوگاه توزیع .
کارشناس اقتصاد
21212
