غزال زیاری: ری کورزویل، یکی از دانشمندان علوم رایانه اخیرا از دلایلش برای باور داشتن به نظریه‌ای که ادعا می‌کند انسان‌ها می‌توانند از سال ۲۰۲۹ به بعد طول عمر بیشتری داشته باشند، صحبت کرده است.
کورزویل یکی از حامیان ایده‌ای به نام “سرعت گریز از پیری” یا (LEV) است که بیشتر شبیه داستان‌های علمی‌تخیلی به نظر می‌رسد؛ اما طبق گفته حامیان این مفهوم، پیشرفت‌های پزشکی و فناورانه می‌تواند باعث افزایش امید به زندگی انسان‌ها سریع‌تر از سرعت افزایش سن آن‌ها شود.
سرعت گریز از پیری به چه معناست؟
در صورتی که این اتفاق رخ دهد، انسان‌ها عملاً “زمان می‌خرند”. بدین معنا که گرچه در یک سال، یک سال پیرتر می‌شوید، اما امید به زندگی‌تان یک سال و دو ماه افزایش می‌یابد، انگار دو ماه اضافه عمر به دست آورده‌اید.
اگر این روند به‌طور پیوسته ادامه بیابد، ممکن است سن بیولوژیکی انسان متوقف شده یا حتی کاهش بیابد؛ چرا که درمان‌های معکوس‌کننده پیری، اثربخش خواهند شد. هر چند که این موضوع به معنای جاودانگی نیست و درواقع درباره افزایش طول عمر و به تعویق انداختن آثار پیری خواهد بود.
کورزویل بر این باور است که بشر می‌تواند ظرف تنها چهار سال به این نقطه عطف برسد؛ نقطه‌ای که در آن انسان‌ها می‌توانند در زمان به عقب برگردند؛ چرا که سریع‌تر از آن‌که پیر شوند، بر طول عمرشان افزوده می‌شود.
او در گفتگو با شرکت سرمایه‌گذاری Bessemer Venture Partners در این باره توضیح داد:« بعد از سال ۲۰۲۹، هر سال بیش از یک سال به عمرتان اضافه می‌شود. پس در زمان به عقب برخواهیدگشت.»
کورزویل با اشاره به اینکه واکسن کووید-۱۹ تنها در مدت ۱۰ ماه توسعه یافت و ساخته شد، ادامه داد:« پیشرفت‌های زیادی در حال وقوع هستند. ما شاهد آغاز استفاده از زیست‌شناسی شبیه‌سازی‌شده هستیم و این یکی از دلایلی است که باعث خواهد شد تا در پنج سال آینده پیشرفت های بزرگی داشته باشیم.»
با این حال، این مفهوم بسیار بحث‌برانگیز است و منتقدان بر این باورند که تحقق آن نیاز به دسترسی به فناوری‌های پیشرفته پزشکی دارد.
دکتر توماس پرلز، استاد پزشکی و سالمندی دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون و مدیر مؤسسه مطالعه صدساله‌های نیوانگلند، در سال ۲۰۲۳ عنوان کرده بود که اگرچه به تعویق انداختن بیماری‌های مرتبط با پیری ارزشمند است، اما دستیابی به سرعت گریز از پیری و زندگی بی‌پایان، واقع‌بینانه نیست.
او در این رابطه گفته بود:« باید تلاش کنیم بیماری‌های مرتبط با افزایش سن را به تأخیر بیندازیم یا از آن‌ها پیشگیری کنیم تا شاید بتوانیم اندکی طول عمر و امید به زندگی افراد را افزایش دهیم؛ اما به هیچ وجه باور ندارم که این منجر به مفهوم زندگی ابدی شود.»
اما حالا تنها چهار سال دیگر تا فرا رسیدن سال ۲۰۲۹ میلادی باقی است و باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا پیشرفت های علمی و فناوری راه را به جایی خواهد برد که شاهد عملی شدن ایده کورزویل و بازگشت به عقب در زمان در زندگی انسان ها و تلاشی هر چند کوچک به سمت زندگی جاودانه باشیم یا خیر. به هر ترتیب، نمی‌توان منکر آن شد که این ایده‌ای جذاب و هیجان انگیز است ولی باید دید که آیا قابل تحقق نیز است؟
منبع: indy۱۰۰
۵۸۳۲۱
