به گزارش یولن روزنامه خراسان نوشت: او به تازگی گفته: «آن مصدومیت مسیر زندگی‌ام را عوض کرد. از خطای نکونام ناراحت نشدم، از حرف‌هایی که بعدش زد، ناراحتم. زخم و شکستگی خوب می‌شود اما حرفی که جگر را می‌سوزاند، خوب نمی شود. می‌خواستم نکونام را بکشم. مادرم قرآن گذاشت جلویم، قسمم داد. من هم گذشتم. جان نکونام، مدیون قسم مادرم شد اما اگر پرروبازی دربیاورد، قسمم را کنار می‌گذارم».
اما چرا این حرف‌ها، خطرناک است و اگر چنین خشمی را نسبت به دیگری در خودمان احساس کردیم، باید چه کنیم؟
وقتی خشم مزمن را نمی‌فهمیم
خشم، یک انرژی روانی است که اگر دیده، فهمیده و هدایت نشود، می‌تواند به اشکال بسیار خطرناک و مخربی مانند پرخاشگری، نفرت‌پراکنی، تهدید و حتی خشونت تبدیل شود. در روان‌شناسی، تفاوت مهمی بین خشم و پرخاشگری وجود دارد. خشم یک هیجان درونی است اما پرخاشگری، رفتاری است که از آن هیجان نشئت می‌گیرد. ما ممکن است از فردی خشمگین باشیم، بدون آن‌که رفتاری آسیب‌زننده نشان دهیم. اما اگر این خشم مزمن و انباشته شود یا به‌درستی شناخته نشود، می‌تواند به رفتارهای پرخاشگرانه علیه دیگران یا حتی خودمان منجر شود.
وقتی خشم مزمن را نمی‌فهمیم
خشم، یک انرژی روانی است که اگر دیده، فهمیده و هدایت نشود، می‌تواند به اشکال بسیار خطرناک و مخربی مانند پرخاشگری، نفرت‌پراکنی، تهدید و حتی خشونت تبدیل شود. در روان‌شناسی، تفاوت مهمی بین خشم و پرخاشگری وجود دارد. خشم یک هیجان درونی است اما پرخاشگری، رفتاری است که از آن هیجان نشئت می‌گیرد. ما ممکن است از فردی خشمگین باشیم، بدون آن‌که رفتاری آسیب‌زننده نشان دهیم. اما اگر این خشم مزمن و انباشته شود یا به‌درستی شناخته نشود، می‌تواند به رفتارهای پرخاشگرانه علیه دیگران یا حتی خودمان منجر شود.
این همان نقطه‌ای است که خشم از یک احساس انسانی، به یک خطر اجتماعی تبدیل می‌شود. خیلی از ما سال‌ها با یک خشم حل‌نشده زندگی می‌کنیم. خشم نسبت به یک معلم، یک همکلاسی، یک والد سخت‌گیر، یک مربی بی‌رحم یا یک دوست خائن. این خشم‌ها اگر رها نشوند، در ذهن ما تبدیل به روایت‌هایی می‌شوند که دوباره و دوباره مرور می‌کنیم. ما نه تنها در ذهن، آن لحظه‌ها را بازسازی می‌کنیم، بلکه گاهی ناخودآگاه دنبال فرصتی برای انتقام‌گیری یا اثبات قدرت خود هستیم. این همان نقطه‌ای است که روان، دیگر جای امنی برای خود و دیگران نیست. اگر در درون خود خشمی نسبت به کسی احساس می‌کنیم، باید آن را جدی بگیریم. بی‌توجهی به خشم، به معنای پنهان‌کردن زباله‌های روانی است در زیر فرش ذهن. روزی، جایی و معمولاً در بدترین زمان، این احساس‌ها به شکل‌هایی بروز می‌کنند که نه تنها برای دیگران، بلکه برای خود ما هم غافلگیرکننده‌اند. بی‌توجهی به خشم، می‌تواند باعث آسیب‌های روانی و اجتماعی جدی شود.
«لطفی» نیاز فوری به تراپیست دارد
صحبت‌های «لطفی» یک خطر دیگر هم دارد و آن، عادی کردن و طبیعی جلوه دادن تهدید به قتل به خاطر خشم است! واضح است که سعید لطفی نیاز جدی به تراپیست و مشاوره دارد. افرادی شبیه او ممکن است در اطراف ما هم باشند. آن ها هم نیاز به کمک و تراپی دارند. باید قبل از آن که به خودشان و دیگران آسیب برسانند، پیدا و درمانشان کنیم. قبل از آن که خیلی دیر شود .
21302
