فرهاد طالبیان: نخستین بار براساس اعلان «روزنامه وقایع اتفاقیه » شماره ۳۶ به سال ۱۲۶۷ قمری و در دوران صدارت میرزا تقی خان امیر کبیر برخی از کوچه های ارگ تسطیح و سنگفرش شد، تا برای عبور کالسکه مناسب و آماده شود. آن دوران کالسکه‌ها یا از فرنگ می‌آمد و یا در کارخانه معیر الممالک ساخته می شد.
بعد ها در دهه های پایانی سلطنت طولانی ناصرالدین شاه «شوسه» برای آماده سازی سطح معابر جهت عبور راحت تر کالسکه ، درشکه ، گاری و … وارد عرصه راه سازی پایتخت شد. اما هنوز خبری از«آسفالت» نبود .
تا این که سال ۱۳۱۰ خورشیدی پیش از ورود ملک فیصل پادشاه عربستان به تهران ، بلدیه پایتخت به تکاپو افتاد، و برای نخستین بار «آسفالت» را که پدیده جدیدی در صنعت راه سازی به شمار می‌رفت ، وارد صحنه خیابان‌های تهران کرد. خیابان کوتاه الماسیه (باب همایون)، میدان توپخانه و اوایل خیابان لاله زار را آسفالت شد. بعدها خیابان باغ شاه (امام خمینی) و خیابان پهلوی (ولی عصر) البته تا حدود کافه بلدیه ( تأتر شهر امروز ) و دیگر خیابان ها آسفالت شد و بدین ترتیب رفته رفته آسفالت نه تنها وارد خیابان ها و معابر تهران که به تمام شهر ها و جاده های کشور کشیده شد.
این هم نقشه تهران از سال ۱۳۴۰ و خیابان‌هایی که قرار بود آسفالت بشوند:
۴۷۴۷
