به گزارش گروه علم و پیشرفت یولن به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، دانشمندان ایران، چندسالی است ایمپلنتهایی تولید کردهاند که نیازی به جراحی ثانویه برای برداشتن از محل ایمپلنت شده ندارد.این ایمپلنتها قابل جذب در بدن، زیستسازگار، آنتی باکتریال و از جنس آلیاژ منیزیم است.
مشکلات ایمپلنت های فلزی
سالانه بیش از ۱۰ میلیون عمل ایمپلنت در جهان انجام می گیرد. اعمالی که بیمار باید پس از طی یک دوره ای، دوباره به پزشک مراجعه کرده تا آن ابزار را به دلیل مشکلاتی که به خاطر ساختار فلزی شان در روشهای تشخیصی چون ام آر آی و سیتیاسکن ایجاد میکند، از بدن وی خارج کنند.
ضمن آنکه در جراحی بعدی که باید به خروج ایمپلنت های فلزی از بدن منجر شود، بیمار علاوه بر رنج بستری و درد زیاد، متحمل هزینه های گزافی نیز خواهد شد.
مجموعه این مصائب سبب شد تا پژوهشگران به طراحی ایمپلنتهای زیست سازگاری برسند که مشکلات نمونه های فلزی را نداشته باشد.
ورود ایمپلنت های نسل جدید
ایمپلنت جدید علاوه بر استحکام بالای مکانیکی، انعطافی همچون بافت استخوان دارند و به صورت کامل توسط بدن جذب و سپس توسط کلیه ها دفع می شوند.
در طراحی این ایمپلنت ها به گونه ای عمل شده که با بهره مندی هوشمندانه از فناوری نانو، خواص آنتی باکتریال و زیست سازگاری آلیاژ منیزیم حفظ شده و درنتیجه مرگ سلولی اتفاق نیفتد.
راهکار دانشمندان ایرانی، استفاده از پوششی از جنس نانوالیاف ژلاتین و حاوی داروی آنتی باکتری سیپروفلوکساسین است که به روش الکتروریسی بر روی آلیاژ منیزیم پوشش داده شد.وجود این پوشش نانوالیافی سبب شد تا سرعت خوردگی منیزیم کنترل شود؛ راهکار مفیدی که به افزایش زیستسازگاری آلیاژ منیزیم ختم شده است.
کاهش ریسک عفونت
ضمن آنکه با کمک رهایش کنترلشده داروی سیپروفلوکساسین، خواص آنتیباکتریال آلیاژ منیزیم به صورت چشمگیری افزایش پیدا کرده است.برخورداری از خاصیت آنتی باکتریال سبب خواهد شد که ریسک عفونت بسیار کاهش پیدا کند.
این محصول کاربردی در زمینه مهندسی پزشکی و ایمپلنتهای استخوانی، با حمایت مرکز راهبردی فناوریهای همگرا معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تولید شده است.
انتهای پیام/
