به گزارش یولن روزنامه همشهری نوشت: سؤال اصلی اینجاست که چه تعداد از اتباع و مخصوصا افغانها در حوزه بهداشت و درمان ایران مشغول کار هستند؟ آیا این امر از نظر فنی و تخصصی درست است یا نه؟ بقیه کشورها در این حوزه چه تجربههایی دارند؟ و… .
این، بیشتر شوخی است
دکتر محمد میرخانی معاون اجتماعی و امور مجلس سازمان نظامپزشکی می گوید:حضور کادر درمان افغان در ایران اگر تفکیکی بین پزشک و پرستار قائل نشویم، بیشتر جنبه شوخی دارد و چنین چیزی بهصورت واقعی و اینچنین که بیان میشود، وجود ندارد.
او گفت: بهطور کلی نیروی انسانی ایرانی که در کشور خدمت میکند، بسیار ارزان است. هموطنان ایرانی ما با قیمتهای پایین در حال کار هستند. همچنین افغانستانیها خیلی راحت میتوانند به کشورهای اروپایی یا آمریکا مهاجرت کنند؛ خیلی راحتتر از ما میتوانند به این کشورها بروند و درهای اروپا به نسبت کشور ما روی آنها گشودهتر است؛ پس برای چه به کشور ما بیایند و ارزانتر کار کنند؟ بنابراین در اینباره توجیه عقلانی وجود ندارد. یک عدهای در حال القای این تصورند. شرایط نیروی انسانی نظام سلامت یا اگر بخواهیم آن را بر کادر درمان متمرکز کنیم، شرایط خوبی نیست. ما به نسبت سایر کشورهای دنیا از نیروی حرفهای ارزان بهره میبریم. مهاجرتها و نارضایتیهای شغلی افزایش پیدا کرده، اما این بهمعنای جایگزین شدن افراد با نیروهای مهاجر یا نیروهای افغانستانی نیست.
پزشکانی که سرایدار شدند
دکتر میرخانی گفت: زمانی که طالبان برای بار دوم در افغانستان حاکم شد، در جریان کارهای چند نفر از دوستان پزشکی که از افغانستان به ایران مهاجرت کرده بودند، قرار گرفتم. این افراد به کارهایی غیر از کارهای مرتبط با پزشکی میپرداختند. فردی که تحصیلکرده بود در یکی از شهرهای استان کرمان سرایدار خانه شده بود. فردی که خود و همسرش پزشک بودند، میگفت برای اینکه بتوانیم امرارمعاش کنیم سرایدار شدهام. او حتی یک دوره هم گچکاری میکرد. دریافت مجوز طبابت یا انجام کار درمانی به این راحتی نیست که ادعا میکنند.
حق کار دارند
دکتر احمد نجاتیان رئیس سازمان نظام پرستاری معتقد است: درباره حضور همکاران افغان در بخش بهداشت و درمان ایران، باید بگویم که اینها عمدتا همکارانی هستند که در ایران زندگی و تحصیل کردهاند و مدارک خود را از کشور ما دریافت کردهاند. طبق پروتکلها آنها حق کار در ایران را ندارند؛ مگر اینکه از وزارت کار مجوز بگیرند. آنچه ما مطرح کردهایم درواقع نگرانی از بهکارگیری غیرمجاز اتباع افغانستانی بود. در کشور ما چیزی حدود ۱۵۰تا ۱۶۰هزار پرستار مشغول بهکارند و تعداد پرستاران افغانستانی در میان این حجم از پرستاران ایرانی، عدد قابلتوجهی نیست و خللی در بازار کار پرستاران ما ایجاد نمیکنند و آمدن پرستاران خارجی به ایران با این حقوقهایی که ما در ماه به آنها میپردازیم (در حد ۱۵۰تا ۲۰۰دلار) منطقی نیست. اما پرستاران افغان شاغل در ایران در کشور ما متولد شده و در اینجا زندگی و تحصیل کردهاند؛ بنابراین فقط دید انساندوستانه به این قضیه هست و درخواست ما هم این بوده که اگر این افراد قرار است در ایران بمانند و کار کنند، ساماندهی شوند.
21302
