بدیهی است که در شکل درست، این مشکلات باید در خانه سینما به عنوان مرجع صنفی حل و فصل شود و البته در قبال آن خانه سینما نیز باید دارای منابع پایدار مالی باشد تا بتواند به مشکلات و درخواست اعضای صنوف رسیدگی کند. اما ایراد کار دراینجاست که در مرحله بعدی باز دست نیاز خانه سینما به سوی دولت دراز خواهد بود که در این سیکل معیوب سینماگران در معرض آسیب بوده و همواره صدای حمایت جویان هنر سینما در عدم برخورداری از حمایت های صنفی بلند بوده است.
در ادامه این مسیر حمایتی، سازمان سینمایی به عنوان بازوی دولت در سینما نیز مطابق قانون و در راستای حمایت گری از سینماگران وظایفی دارد مانند حمایت از خانه سینما در ایجاد منابع پایدار برای تامین تامین امنیت شغلی اهالی سینما اما قبل از آن و در درجه اول خانه سینما باید برنامه و اراده برای تامین امنیت شغلی و رونق کسب و کار سینماگران داشته باشد. و در ادامه شایسته است صنوف نیز در راهبری اعضا و اشتغال آنها در پروژه ها و سامان دهی فعالیتهای صنفی با برنامه،جدیت و اهتمام ویژه ورود کنند.
نکته ای که خیلی به چشم می آید و باید به آن اشاره کرد حمایت مستقیم سازمان سینمایی از موارد رجوع شده است که علیرغم انساندوستانه بودنش شاید به نوعی دور از عدالت و میزان باشد! که شاید پیشکسوتان دردمند و مستحق حمایتی هم باشند و به هر دلیل که صدایشان بلند نیست و به گوش بالا دستی ها نمی رسد و از کمک سازمان بی بهره باشند. دراین میان هر چند جایگاهی اداری با وظیفه سازماندهی و رصد احوال هنرمندان سینما وساماندهی امور معیشتی سینماگران تعریف شده است اما به هر دلیل این مهم باید با برنامه ریزی مناسب و تعریف شده در جهت واسپاری این امر به صنوف و خود خانه سینما باشد. در غیر این صورت این روند مطالبه رفع مشکلات و مسایل مالی فردی به شکل ادامه دار در آینده هم مثل امروز گریبان گیر روسای آتی سازمان سینمایی و مدیرانشان خواهد بود .
آنچه اکنون به چشم می آید این است که سینمای ایران در عبور از گذرگاه های مخوفی چون پاندومی کرونا و تلخکامی حوادث و بی نظمی های اجتماعی و اغتشاشات هرچند آسیب دید و مضروب شد اما اکنون با احیای اورژانسی متولیان توانسته خود را زنده و سر پا نگه داشته و امید وارانه به آینده بنگرد.
پر واضح است که این روزها اهالی سینما با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند و مسایل بیمه ای و از کار افتادگی و بیکاری هنرمندان از مهمترین مشکلاتی است که باید خانه سینما به عنوان مرجع صنوف و رییس سازمان سینمایی به عنوان متولی سینمای ایران به آنها توجه کنند.
از جمله فعالیت های قابل توجه سازمان سینمایی در این دوره برای رفع مشکلات پایه ای سینما، توجه خاص رئیس سینما به مقوله ساخت سالن های نمایش و تولید فیلم های خوب و تماشاگر پسند بوده است که در طی این مسیر جذب سرمایه های بخش خصوصی چشم انداز امید بخش از رونق سینما می دهد به شکلی که با ادامه این روند مثبت، اهالی هنر سینما تا حدودی از نیاز به حمایت دولتی فارغ شوند.
دیگر چشم انداز مثبت در پی برگزاری جلسه آذر ماه سال گذشته مدیریت سینما وبرخی چهره های مهم سینمایی با رئیس سازمان برنامه و بودجه در زمینه رفع مشکلات بیمه ای و از کار افتادگی و بیکاری هنرمندان افتاده است؛ در شب ضیافت افطار سینماگران در ۱۹ فروردین امسال بود که رئیس سازمان سینمایی گفت: یکی از مشکلات قدیمی خانواده سینما یعنی موضوع بازنشستگی مرتفع شده است و پس از یکسال پیگیری و برگزاری جلسات مختلف مسائل مربوط به بازنشستگی اهالی سینما، مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی گفتند که مساله موضوع بازنشستگی هنرمندان حل شده است که خبر بسیار خوبی برای اهالی سینما و همه کسانی است که تا امروز دغدغه بازنشستگی داشته‌اند. چرا که با قانون جدید در چند سال آخر می‌توانند با بیمه مناسب‌تری بازنشسته شوند.
با وجود تحریم های گسترده و مشکلات عدیده اقتصادی که گریبان گیر همه ارکان جامعه است و با اذعان به برخی کاستی های عیان در مدیریت سینما، دور از انصاف است که دغدغه های سازمان سینمایی در حل مسائل ضروری و کلیدی اهالی سینما در این روز ها را نادیده بگیریم که علیرغم ناملایمات و شرایط سخت اقتصادی سعی وافر دارد تا با بسیج کردن زیر مجموعه های ادارای خود با تکیه بر اهتمام خانه سینما در این راه و همکاری صنوف سینمایی ارتقای کیفیت زندگی سینماگران محقق شود.
۵۷۵۷
