به گزارش خبرگزاری یولن، در سال ۲۰۱۳، اپیدمی اسرارآمیزی به نام «بیماری زوال ستاره دریایی» (SSWD) از مکزیک تا آلاسکا گسترش یافت و میلیاردها ستاره دریایی را ظرف چند روز به توده‌ای بی‌شکل تبدیل کرد. این رویداد به‌عنوان بزرگ‌ترین اپیدمی ثبت‌شده در میان گونه‌های دریایی وحشی شناخته شد و یک دهه در فهرست ۱۰ معمای بزرگ اقیانوس‌ها باقی ماند.
اکنون تیمی بین‌المللی از محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا، دانشگاه کورنل و چند مؤسسه پژوهشی دیگر، پس از پنج سال تحقیق میدانی و آزمایشگاهی، توانسته‌اند عامل این فاجعه را شناسایی کنند: یک سویه جدید از باکتری «Vibrio pectenicida» که پیش‌تر در لارو صدف و خرچنگ مشاهده شده بود.
این باکتری که به گرمای آب علاقه دارد، با تغییرات اقلیمی و افزایش دمای اقیانوس‌ها فرصت رشد بیشتری پیدا کرده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد تقریباً شش میلیارد ستاره دریایی خورشیدی، بزرگ‌ترین گونه این جانوران، در اثر این بیماری از بین رفته‌اند. نابودی این شکارچیان طبیعی باعث انفجار جمعیت توتیاهای دریایی و تخریب جنگل‌های کِلوپ شده و اکوسیستم‌های غنی ساحلی را به «بیابان‌های توتیا» تبدیل کرده است.
محققان می‌گویند شناسایی عامل بیماری، راه را برای توسعه آزمایش‌های تشخیصی و برنامه‌های پرورش گونه‌های مقاوم باز می‌کند. آن‌ها امیدوارند با این اقدامات، ستاره‌های دریایی مقاوم دوباره به بستر دریا بازگردند و تعادل از دست‌رفته جنگل‌های کِلوپ احیا شود.
منبع: theconversation
۲۲۷۲۲۷
