به گزارش یولن، گوتلیب دایملر در سال ۱۸۸۵ میلادی، «رایت‌واگن» را ساخت که به‌عنوان اولین موتورسیکلت واقعی جهان شناخته می‌شود. این دوچرخ چوبی با یک موتور احتراق داخلی تک‌سیلندر کار می‌کرد. اما دایملر به همین اکتفا نکرد و یک دهه بعد، در سال ۱۸۹۶، همان فناوری موتور را برای ساخت اولین کامیون جهان به‌کار برد.
این کامیون، که پیشگام وانت‌های مدرن بود، در ابتدا شبیه یک گاری اسب‌کش با موتور به نظر می‌رسید. موتور دوسیار «ققنوس» (Phoenix) با توان ۴ اسب بخار در عقب خودرو قرار داشت و نیروی آن از طریق تسمه به محور عقب منتقل می‌شد. دایملر برای اثبات قابلیت‌های این کامیون، آن را در یک کارخانه آجرپزی مورد آزمایش قرار داد.
تکامل اولیه کامیون‌های دایملر و ورود به بازار جهانی
به نقل از گجت‌نیوز، کامیون‌های اولیه دایملر به‌سرعت از ماشین‌هایی آزمایشی به ابزارهای کاری عملی تبدیل شدند. در سال ۱۸۹۸، دایملر و مایباخ موتور را از عقب به زیر صندلی راننده منتقل کردند و سپس آن را در جلوی خودرو قرار دادند که این چیدمان، همراه با گیربکس چهارسرعته و شفت طولی، پایه و اساس کامیون‌های مدرن را تشکیل داد. دایملر همچنین از سیستم احتراق مغناطیسی بوش استفاده کرد و رادیاتور را نیز بازطراحی نمود که این تغییرات، قابلیت اطمینان و خروجی قدرت را به شکل چشمگیری بهبود بخشید.
اولین کامیون دایملر ماه‌ها در یک کارخانه آجرپزی در هایدن‌هایم آزمایش شد تا نقاط ضعف آن شناسایی و برطرف شوند. پس از اثبات کارایی، این کامیون به‌سرعت مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت. اولین خریدار از انگلستان بود و تا سال ۱۹۰۱، یک کامیون دایملر در یک رقابت آزمایشی در لیورپول، از رقبای بخارمحور خود پیشی گرفت و ثابت کرد که احتراق داخلی، آینده حمل‌ونقل است.
دایملر همچنین کامیون خود را در سال ۱۸۹۸ به نمایشگاه جهانی پاریس آورد که با استقبال گسترده‌ای روبرو شد. در ایالات متحده، دایملر با شرکت اشتاین‌وی و پسران (Steinway & Sons) برای ساخت موتور و وسایل نقلیه در نیویورک همکاری کرد و بین سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۵، برنامه تولید کامیون‌های دایملر از وانت‌های سبک به کامیون‌های سنگین با ظرفیت بار تا پنج تن گسترش یافت. کارل بنز نیز در سال ۱۹۰۰ خط تولید کامیون‌های خود را راه‌اندازی کرد و به این ترتیب، بنیاد کامیون‌های مدرن تکمیل شد.
۵۸۵۸
