به گزارش یولن، «ژان لوک ملانشون» رهبر حزب اپوزیسیون چپ افراطی «تسلیمناپذیر» در یک نشست خبری در شهر لیل گفت: «امانوئل ماکرون، رئیسجمهور فرانسه باید برود.» ملانشون در مورد وضعیت غزه هم گفت اگر اعضای حزبش در قدرت بودند، نیروی دریایی فرانسه کشتیهای ناوگان جهانی «الصمود» حامل کمکهای بشردوستانه به غزه را اسکورت میکرد.
به گزارش ایسنا به نقل از آناتولی، وی در ادامه با بیان اینکه دولت «فرانسوا بایرون» نخست وزیر فرانسه روز دوشنبه در جلسه رای اعتماد شکست خواهد خورد، این احتمال را «پیروزی مردم» خواند.
همزمان با آماده شدن بایرو برای رای اعتماد حیاتی در پارلمان، فرانسه با تنشهای سیاسی فزایندهای روبرو است.
بایرو که در ماه ژوئیه از چارچوب بودجه ۲۰۲۶ رونمایی کرد، به دنبال جلب حمایت برای طرحی به منظور صرفهجویی نزدیک به ۴۴ میلیارد یورویی (۵۱ میلیارد دلار) به عنوان بخشی از تلاشها برای کاهش بدهی عمومی رو به افزایش فرانسه است که اکنون به ۱۱۳ درصد از تولید ناخالص داخلی آن رسیده است.
احزاب اپوزیسیون شامل حزب چپ افراطی LFI و حزب راست افراطی «اجتماع ملی» (RN) و همچنین سوسیالیستها، سوگند خوردهاند که علیه بایرو رای دهند.
«جام زهر» ماکرون
با نزدیکتر شدن یک دولت دیگر در فرانسه به فروپاشی، به نظر میرسد فرانسه غیرقابل اداره شده است. روز دوشنبه، فرانسوا بایرو، کمتر از یک سال پس از تصدی سمت خود، به نظر میرسد چهارمین نخستوزیری باشد که تنها در ۲۰ ماه از سمت خود کنارهگیری میکند. سرنوشت او اکنون به رأی اعتماد پارلمان بستگی دارد که در صورت شکست، رکوردی را در «جمهوری پنجم» تثبیت میکند و امانوئل ماکرون را ضعیفتر از همیشه میکند.
در همین حال، شبکه خبری سیسیان نوشت، اگر فرانسوا بایرو سقوط کند، فشار بر ماکرون برای استعفا افزایش خواهد یافت، هرچند که او قول داده است تا پایان دوره ریاست جمهوری خود دوام بیاورد. «مارین لوپن» رهبر راست افراطی، خواستار انحلال پارلمان توسط او شده است، اما انتخابات جدید تقریبا و مطمئنا حزب لوپن را تقویت کرده و پارلمان را بیشتر دچار شکاف خواهد کرد. راه دیگر این است که ماکرون یک دولت موقت منصوب کند و در عین حال گزینههای جانشینی را در نظر بگیرد و در میان آنها «سباستین لکورنو» وزیر نیروهای مسلح و «ژرالد دارمانین» وزیر دادگستری فرانسه هم باشند و به نوشته این رسانه آمریکایی، این احتمالا «یک جام زهر» برای او خواهد بود.
فضای سیاسی فرانسه تیره و تار است. در صورت برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی دیگر، نظرسنجی اخیر Elabe نشان میدهد که حزب «اجتماع ملی» در صدر قرار خواهد گرفت، چپها در جایگاه دوم و میانهروها با فاصله زیادی در جایگاه سوم قرار خواهند گرفت.
سیانان مینویسد، اکنون بسیاری تصور میکنند که راست افراطی سرانجام قدرت را به دست خواهد گرفت، و اگر اکنون چنین اتفاقی رخ ندهد، در انتخابات ریاست جمهوری بعدی در سال ۲۰۲۷، اما با کمی انتظار، این امر میتواند این مشکل را حل کند. اعتماد عمومی به طبقه سیاسی فرانسه از بین رفته است و قرار است خشم فرانسویها در ۱۰ سپتامبر با اعتراضات سراسری تحت عنوان «همه چیز را مسدود کنید» به خیابانها سرازیر شود.
«دومینیک مویسی» تحلیلگر ارشد اندیشکده انستیتو مونتنی مستقر در پاریس، میگوید که لحظهای از چنین بنبست عمیقی را در جمهوری پنجم به یاد نمیآورد.
او به سیانان گفت: «دوگل از سوءقصد جان سالم به در برد، جنگ الجزایر وجود داشت، در ماه مه ۶۸ شعار «فرانسه خسته است» بود. اما امروز فرانسه ناامید، خشمگین و پر از نفرت نسبت به خواص سیاسی است. به نظر میرسد تغییر رژیم اجتنابناپذیر است، اما نمیتوانم ببینم که چگونه این اتفاق خواهد افتاد و چه کسی این کار را انجام خواهد داد. ما در مرحله گذار بین سیستمی هستیم که دیگر کار نمیکند و سیستمی که هیچکس نمیتواند تصور کند.»
315 315
