به گزارش یولن، بسیاری از هلیکوپترهای مدرن تهاجمی موشک‌های هوا به هوا مانند ایم-۹ سایدوایندر را حمل می‌کنند. این موشک‌های هوا به هوا را برای دفاع در برابر هلیکوپترهای دیگر در نظر گرفته‌اند، زیرا اصابت به یک جت جنگنده با سرعت بالا از هلیکوپتری که نسبتاً کندتر حرکت می‌کند، فوق‌العاده دشوار است.
به نقل از روزیاتو، نیروی هوایی آمریکا یکبار مانوری مشترک با نیروی زمینی این کشور برگزار کرد تا توانایی نظری هلیکوپتر در سرنگون کردن یک جت جنگنده را مورد آزمایش قرار دهند. این مانور با نام Joint Countering Attack Helicopter (J-CATCH) یکی از نخستین تلاش‌ها در این زمینه بود. مانورهای پیشین بیشتر توانایی هلیکوپترها در مقابله با تانک‌ها را بررسی می‌کردند و باعث تغییرات در دکترین ارتش شده بودند، اما استفاده از هلیکوپترها علیه جت‌های جنگنده یک مفهوم جدید محسوب می‌شد.
J-CATCH بخشی از پاسخ آمریکا به ورود هلیکوپتر Mil Mi-24 شوروی بود که نشان‌دهنده رشد هلیکوپترهای شوروی بود. این مانور در چند مرحله برگزار شد و در مرحله سوم، هلیکوپترها در برابر هواپیماهای جنگنده مانند F-4 Phantom II، A-7 Corsair II، A-10 Thunderbolt II و F-15 Eagle آزمایش شدند. در جریان این برنامه، هلیکوپترها با شدت و دقت بالا به هواپیماهای جنگنده حمله کردند و موفق شدند نسبت پنج به یک در سرنگونی هواپیماهای بال ثابت به دست آورند.
هلیکوپتر AH-1 Cobra به‌ویژه توانایی بالایی در ساقط کردن هواپیماهای بال‌ثابت داشت، همان‌طور که نیک لاپوس، خلبان سابق Cobra در ارتش آمریکا، توضیح داده است: «یک هلیکوپتر تهاجمی مجهز و هدایت‌شده توسط یک خدمه آموزش‌دیده، می‌تواند اکثر هواپیماهای جنگنده را در نبرد هوایی تن‌به‌تن شکست دهد، البته به شرطی که جنگنده با حماقت پایین آمده و بخواهد وارد نبرد شود. در بسیاری از برخوردها در مانور J-CATCH، خلبانان نیروی هوایی حتی تا وقتی که خیلی دیر شده بود متوجه «سقوط» خود نشدند.»
اگرچه هیچ مورد تاییدشده‌ای از هلیکوپتر که یک جت جنگنده را سرنگون کرده باشد وجود ندارد، اما مواردی درباره پنج مورد از این اتفاقات در قرن بیستم مطرح شده است. در کتاب تسلیحات پرنده دوران مدرن نوشته آنتونی جی. ویلیامز و امانوئل گاستین، آمده است که نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAA) در جریان جنگ ایران و عراق سه فروند میگ-۲۱، یک فروند سو-۲۰ و یک فروند میگ-۲۳ را در درگیری‌های جداگانه سرنگون کرده است. طبق گفته ویلیامز و گاستین، تمام این حملات توسط هلیکوپتر تهاجمی بل ای‌اچ-جی۱ سوپرکبرا انجام شده است.
این ادعا در برخی وب‌سایت‌ها و انجمن‌های غیررسمی دیگر نیز تکرار شده است. با این حال، هیچ تأیید مستقیمی فراتر از همین کتاب وجود ندارد و منبع مستقیمی برای این اطلاعات ذکر نشده است.
با این حال، از نظر تئوری هلیکوپترها با بهره‌گیری از عنصر غافلگیری و شلیک دقیق موشک هوا به هوا یا استفاده از توپ، قادر به انجام چنین کاری هستند. در نهایت، هلیکوپترها بیشترین کاربرد را در حملات زمینی دارند.
۵۸۵۸
