به گزارش خبرگزاری یولن، مسعود پزشکیان رییس جمهوری ایران که به قم سفر کرده بود در ششمین اجلاسیه خبرگان رهبری شرکت کرد و به صراحت و بدون لکنت گفت که چرا به قانون جریمه های حجاب تن نداده است.
بنا بر روایت عص او گفت: باور عمومی را با زور نمی توان ایجاد کرد و کاری انجام نمی دهد که به وحدت عمومی خدشه وارد سازد و موجب سوء استفاده دشمنان شود و به نارضایتی عمومی بینجامد و به خاطر حجاب نباید دختران و زنان را بی دین کرد.
پزشکیان یادآور شد: انتخاب خود او در دانشگاه و هنگامی که تنها دو دختر دانشجو چادری بوده اند یکی از آن دو بوده که متخصص زنان هم شد ولی باور و اعتقاد با زور ایجاد نمی شود.
اهم اظهارات مهم پزشکیان را به نقل از عصر ایران می خوانید؛
* من از اقداماتی که دشمنان بتوانند از آن سوء استفاده کنند پرهیز می‌کنم. نباید کاری بکنم که انقلاب زیر سوال برود. اگر احساس کنم با اقدامی وحدت ملی خدشه‌دار می‌شود، آن کار را نمی‌کنم، چون وحدت برای من اولویت دارد.
* وحدت برای من اولویت دارد و هرگز کاری نمی‌کنم که وحدت ملی را خدشه‌دار کند.
* مسیر باید به گونه‌ای هدایت شود که امکان اصلاح فراهم باشد، نه اینکه نوع برخورد باعث تقابل گردد؛ این شیوه نقض غرض است. چگونگی حفظ وحدت و انسجام داخلی مهم‌ترین و اولویت‌دارترین مسئله‌ای است که بنده به عنوان فردی که اعتقادات خود را بر این مبنا آموخته‌ام، به آن باور دارم.
* نوع برخورد با مردم از منظر اعتقادی ریشه در آموزه‌های دینی ما دارد. در قرآن خطاب به حضرت داوود آمده راهی که از مسیر حق خارج شود، عذاب عظیم در پی خواهد داشت. ریشه همه دعواها، هوای نفس است؛ اگر نفس در میان نباشد، دلیلی برای نزاع باقی نمی‌ماند.
* انصاف و عدالت نسبت به مردم، صرف‌نظر از قومیت، جنسیت، باور یا اعتقاد، باید مبنای حکمرانی در نظام جمهوری اسلامی باشد.
* دین برای اجرای عدالت آمده است. بنابراین، آنچه ما باور داریم، اجرای عدالت در جامعه است.
* اگر فردی بی‌حجاب است، اما کاری به دین ندارد، نباید با رفتاری نادرست کاری کنیم که ضد دین شود. اگر هم نمی‌توانیم او را باحجاب کنیم، لااقل ضد دینش نکنیم. راه موثر برخورد، مواجهه تنش‌زا و ضدیت‌آفرین نیست. اگر با یک اقدام ما، آمریکا یا اسرائیل بتوانند موج‌سازی و از آن سوءاستفاده کنند، نباید آن اقدام را انجام دهیم.
* اصلاح رفتار مردم با دستور و قانون انجام نمی‌شود. آنچه را در دل مردم است نمی‌توان با اجبار تغییر داد. باید به‌جای نفرت، باور ایجاد کنیم. اگر من به دین و کشور اعتقاد پیدا کنم، نیاز به زور نیست. اگر فقط زور باشد، در دل من نفرت شکل می‌گیرد.
* من از اقداماتی که دشمنان بتوانند از آن سوء استفاده کنند پرهیز می‌کنم. نباید کاری بکنم که انقلاب زیر سوال برود. نمی‌خواهم موجی ایجاد شود که دیگر نتوانم آن را جمع کنم. این کار را بلد نیستم، اما به اعتقاداتم پای‌بندم. من هرگز حاضر نیستم کاری انجام دهم که کشور به هم بریزد. اگر احساس کنم با اقدامی وحدت ملی خدشه‌دار می‌شود، آن کار را نمی‌کنم، چون وحدت برای من اولویت دارد.
* همسر من – که خدا رحمتش کند- متخصص و فوق تخصص زنان بود. چادری و مؤمن بود. زمانی که در دانشگاه فقط دو دختر چادری وجود داشت، یکی از آنها همسر بنده بود. با همین معیار، با او ازدواج کردم. اما اینکه چگونه باید در جامعه عمل کرد که به نظام و انقلاب آسیبی نرسد، مسألۀ مهمی است.
* نمی‌توان با گرفتن، زدن یا تهدید، باور ساخت. اگر رفتار ما باعث بدتر شدن شرایط شود، نباید آن را ادامه دهیم، اما در برابر برهنگی و ساختارشکنی نیز بی‌تفاوت نخواهیم بود و حتماً اقدام مناسب صورت خواهد گرفت، ولی با تدبیر و درایت، نه با اقدامی که دشمنان بر آن موج‌سواری کنند.
۲۹۲۲۲
