به گزارش خبرگزاری یولن؛ فرامرز سنگینی،در گفت وگویی در خصوص شرایط ژیمناستیک کشور اظهار داشت: از زمانی که من ژیمناستیک را شروع کردم آرزویم این بود که در عرصه قاره ای بدرخشیم. خیلی وقت ها اجازه شرکت در بازیهای آسیایی را به ما نمی دادند. چون ژیمناستیک ایران سطح پایینی داشت و می گفتند شانسی برای کسب مدال نداریم. واقعیت هم اینگونه بود که به دلیل تفاوت تکنیک در آموزش ژیمناستیک و اختلافی که با ژیمناستیک دنیا داشتیم نمی توانستیم شگفتی ساز شویم و کار خاصی انجام دهیم. این آرزوی همه اهالی ژیمناستیک کشور بود که به المپیک برویم آن هم در شرایطی که ژیمناستیک ایران سابقه طولانی تری نسبت به بسیاری از رشته های ورزشی کشور دارد و از دهه 20 فعالیت رسمی خود را در ایران آغاز کرده است ، این سابقه طولانی و عدم درخشش در رقابت های قاره ای یک نقطه ضعف بود. این دوران گذشت و با وجود زحمت های زیادی که کشیده شد و اردوهای مشترک و برون مرزی که داشتیم تلاش شد طلسم عدم توفیق در کسب مدال را بشکنیم .
وی افزود: بالاخره طلسم کسب مدال در آسیا در سالهای ابتدایی دهه نود رخ داد و عبدالله جامعی موفق به کسب مدال برنز خرک حلقه در قاره کهن شد. این کورسوی امیدی بود تا ژیمناستیک ایران بتواند موفقیتهای بیشتری کسب کند. اینکه این موفقیت تکرار شود نیازمند امکانات و زمان بیشتری هم بود. برای موفقیت در یک مسابقه نیازمند تمرینات حرفه ای هستیم و در آن زمان من متاسف می شدم که چرا نمی توانیم بیشتر از این به بچه ها رسیدگی کنیم. در دوره جدید فدراسیون که از سال 96 آغاز شد ژیمناست های جوانی مثل محمدرضا حمیدی ، مهدی احمد کهندی، محمدرضا شفیعی ، خسرو نژاد ، بهلولزاده و … پا به عرصه تیم ملی گذاشتند. آنها نیازمند حضور در مسابقات بین المللی زیادی بودند و این اتفاق هم صورت گرفت.
دبیر اسبق فدراسیون ژیمناستیک تصریح کرد: در دوره هایی ما نمی توانستیم به دلایل مختلف حضوری مداوم در مسابقات بین المللی داشته باشیم اما از بعد از سال ۹۶ خصوصا در ژیمناستیک هنری مردان ، ژیمناست ها حضوری مداوم در مسابقات داشتند. حضور انها در سطوح مختلف مسابقات مثل جام های جهانی و تلاش های جمعی خانواده ژیمناستیک و مسئولان فدراسیون نتیجه داد و در بازی های آسیایی ، الفتی موفق به تاریخ سازی شد. به نظر من تاریخ ژیمناستیک ایران به قبل و بعد از مدال بازی های آسیایی تقسیم شد و این یک رنسانس بود. ما مدال قهرمانی آسیا داشتیم اما منتظر بودیم یک ژیمناست از کشورمان در بازی های آسیایی مدال بگیرد. در هانگژو یک پرواز تاریخی از الفتی را شاهد بودیم و این رقابت ها برای ما شادکامی به دنبال داشت. این مدال توقع جامعه را بالا برد و پس از آن هم توقع کسب سهمیه المپیک را داشتیم .
سنگینی گفت: کسب سهمیه المپیک برای ما یک آرزو بود. پیش از این 2 حضور در المپیک توسط جمیله سروری و جلال بازرگان داشتیم که البته آنها بدون ورودی و کسب سهمیه اعزام شدند. چون در آن زمان کمیته بین المللی المپیک از حضور ورزشکاران استقبال می کرد. ژیمناستیک دنیا آنقدر قوی شد و در عرصه جهانی توسعه پیدا کرد که کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت که مسابقات کسب سهمیه را در نظر بگیرد تا قوی ترین و بهترین ورزشکاران در این رویداد شرکت کنند.
وی با تمجید از الفتی گفت: کسب سهمیه الفتی واقعا یک اتفاق تاریخی بود. او روحیه بالایی دارد و وقتی در قطر حرکت اول خود را خراب کرد در حرکت دوم با قدرت پرش خود را اجرا کرد. انشالله او بتواند نمایش خوبی در المپیک داشته باشد و همین که در عرصه بزرگ المپیک نمایش قابل قبولی داشته باشد توفیق بزرگی است. فراموش نکنیم ژیمناستیک ایران دو سال دچار بی تدبیری شده بود و آرامشی که لازم بود را از بچه ها گرفته بودند . مسیر حرکت ژیمناستیک ایران را غیرمدبرانه دچار چالش کردند و همین مسئله دشواری کسب سهمیه المپیک را دوچندان کرد.
دبیر اسبق فدراسیون ژیمناستیک درباره انتخابات پیش روی این فدراسیون عنوان کرد: در انتخابات فدراسیون باید اخلاق رعایت شود و در یک فضای آرام هر کسی برنامه خودش را ارائه بدهد. این برنامه ها باید در جهت ارائه برنامه خودشان باشد نه اینکه به دنبال تخریب یک کاندیدا باشیم در هیچ منطقی نمی گنجد. به کسانی که اهل ژیمناستیک نیستند توصیه می کنم که در انتخابات شرکت نکنند. آنها اصلا نمی دانند نیازهای ژیمناستیک چیست چون ژیمناستیک ظرافت هایی دارد و خیلی راحت یک فرد ناآشنا فریب می خورد و به بیراهه می رود. شاید آنها افراد خوبی باشند اما باید در جای خودشان قرار بگیرند. اگر هم دنبال ریاست فدراسیون هستند حداقل افراد را مقابل هم قرار ندهند. چون اقدام آنها بر خلاف مصالح ژیمناستیک است.
وی در پایان عنوان کرد: اگر ژیمناستیک دیر به موفقیت رسید به دلیل اختلافات درون خانوادگی است.
این اختلافات درون خانوادگی وجود دارد و این اختلافات باید به توسعه ختم شود. این مسئله در گروی گفت‌وگو است. من زمانی بود که 30 سالم بود. از یک بزرگی گله کردم که چرا اختلاف بین اهالی ژیمناستیک را حل نکرد؟ الان هم اگر مشکلی وجود دارد باید حل شود نه اینکه روی ژیمناتسیک کشور آوار بریزند. خوشبختانه مسیر پیشرفت ژیمناستیک کشور پرشتاب تر شده است و این یک واقعیت است.
257 251
